CLAUDIUS PTOLEMAEUS COSMOGRAPHIA - INFO

Biography   One of the most influential Greek astronomers and geographers of his time, Ptolemy propounded the geocentric theory in a form that prevailed for 1400 years. However, of all the ancient Greek mathematicians, it is fair to say that his work has generated more discussion and argument than any other. We shall discuss the arguments below for, depending on which are correct, they portray Ptolemy in very different lights. The arguments of some historians show that Ptolemy was a mathematician of the very top rank, arguments of others show that he was no more than a superb expositor, but far worse, some even claim that he committed a crime against his fellow scientists by betraying the ethics and integrity of his profession.   We know very little of Ptolemy's life. He made astronomical observations from Alexandria in Egypt during the years AD 127-41. In fact the first observation which we can date exactly was made by Ptolemy on 26 March 127 while the last was made on 2 February 141. It was claimed by Theodore Meliteniotes in around 1360 that Ptolemy was born in Hermiou (which is in Upper Egypt rather than Lower Egypt where Alexandria is situated) but since this claim first appears more than one thousand years after Ptolemy lived, it must be treated as relatively unlikely to be true. In fact there is no evidence that Ptolemy was ever anywhere other than Alexandria.   His name, Claudius Ptolemy, is of course a mixture of the Greek Egyptian 'Ptolemy' and the Roman 'Claudius'. This would indicate that he was descended from a Greek family living in Egypt and that he was a citizen of Rome, which would be as a result of a Roman emperor giving that 'reward' to one of Ptolemy's ancestors.   We do know that Ptolemy used observations made by 'Theon the mathematician', and this was almost certainly Theon of Smyrna who almost certainly was his teacher. Certainly this would make sense since Theon was both an observer and a mathematician who had written on astronomical topics such as conjunctions, eclipses, occultations and transits. Most of Ptolemy's early works are dedicated to Syrus who may have also been one of his teachers in Alexandria, but nothing is known of Syrus.   If these facts about Ptolemy's teachers are correct then certainly in Theon he did not have a great scholar, for Theon seems not to have understood in any depth the astronomical work he describes. On the other hand Alexandria had a tradition for scholarship which would mean that even if Ptolemy did not have access to the best teachers, he would have access to the libraries where he would have found the valuable reference material of which he made good use.   Ptolemy's major works have survived and we shall discuss them in this article. The most important, however, is the Almagest which is a treatise in thirteen books. We should say straight away that, although the work is now almost always known as the Almagest that was not its original name. Its original Greek title translates as The Mathematical Compilation but this title was soon replaced by another Greek title which means The Greatest Compilation. This was translated into Arabic as "al-majisti" and from this the title Almagest was given to the work when it was translated from Arabic to Latin.   The Almagest is the earliest of Ptolemy's works and gives in detail the mathematical theory of the motions of the Sun, Moon, and planets. Ptolemy made his most original contribution by presenting details for the motions of each of the planets. The Almagest was not superseded until a century after Copernicus presented his heliocentric theory in the De revolutionibus of 1543. Grasshoff writes in [8]:-   Ptolemy's "Almagest" shares with Euclid's "Elements" the glory of being the scientific text longest in use. From its conception in the second century up to the late Renaissance, this work determined astronomy as a science. During this time the "Almagest" was not only a work on astronomy; the subject was defined as what is described in the "Almagest".   Ptolemy describes himself very clearly what he is attempting to do in writing the work (see for example [15]):-   We shall try to note down everything which we think we have discovered up to the present time; we shall do this as concisely as possible and in a manner which can be followed by those who have already made some progress in the field. For the sake of completeness in our treatment we shall set out everything useful for the theory of the heavens in the proper order, but to avoid undue length we shall merely recount what has been adequately established by the ancients. However, those topics which have not been dealt with by our predecessors at all, or not as usefully as they might have been, will be discussed at length to the best of our ability.   Ptolemy first of all justifies his description of the universe based on the earth-centred system described by Aristotle. It is a view of the world based on a fixed earth around which the sphere of the fixed stars rotates every day, this carrying with it the spheres of the sun, moon, and planets. Ptolemy used geometric models to predict the positions of the sun, moon, and planets, using combinations of circular motion known as epicycles. Having set up this model, Ptolemy then goes on to describe the mathematics which he needs in the rest of the work. In particular he introduces trigonometrical methods based on the chord function Crd (which is related to the sine function by sin a = (Crd 2a)/120).   Ptolemy devised new geometrical proofs and theorems. He obtained, using chords of a circle and an inscribed 360-gon, the approximation   π = 3 17/120 = 3.14166   and, using √3 = chord 60°,   √3 = 1.73205.   He used formulae for the Crd function which are analogous to our formulae for sin(a + b), sin(a - b) and sin a/2 to create a table of the Crd function at intervals of 1/2 a degree.   This occupies the first two of the 13 books of the Almagest and then, quoting again from the introduction, we give Ptolemy's own description of how he intended to develop the rest of the mathematical astronomy in the work (see for example [15]):-   [After introducing the mathematical concepts] we have to go through the motions of the sun and of the moon, and the phenomena accompanying these motions; for it would be impossible to examine the theory of the stars thoroughly without first having a grasp of these matters. Our final task in this way of approach is the theory of the stars. Here too it would be appropriate to deal first with the sphere of the so-called 'fixed stars', and follow that by treating the five 'planets', as they are called.   In examining the theory of the sun, Ptolemy compares his own observations of equinoxes with those of Hipparchus and the earlier observations Meton in 432 BC. He confirmed the length of the tropical year as 1/300 of a day less than 365 1/4 days, the precise value obtained by Hipparchus. Since, as Ptolemy himself knew, the accuracy of the rest of his data depended heavily on this value, the fact that the true value is 1/128 of a day less than 365 1/4days did produce errors in the rest of the work. We shall discuss below in more detail the accusations which have been made against Ptolemy, but this illustrates clearly the grounds for these accusations since Ptolemy had to have an error of 28 hours in his observation of the equinox to produce this error, and even given the accuracy that could be expected with ancient instruments and methods, it is essentially unbelievable that he could have made an error of this magnitude. A good discussion of this strange error is contained in the excellent article [19].   Based on his observations of solstices and equinoxes, Ptolemy found the lengths of the seasons and, based on these, he proposed a simple model for the sun which was a circular motion of uniform angular velocity, but the earth was not at the centre of the circle but at a distance called the eccentricity from this centre. This theory of the sun forms the subject of Book 3 of the Almagest.   In Books 4 and 5 Ptolemy gives his theory of the moon. Here he follows Hipparchus who had studied three different periods which one could associate with the motion of the moon. There is the time taken for the moon to return to the same longitude, the time taken for it to return to the same velocity (the anomaly) and the time taken for it to return to the same latitude. Ptolemy also discusses, as Hipparchus had done, the synodic month, that is the time between successive oppositions of the sun and moon. In Book 4 Ptolemy gives Hipparchus's epicycle model for the motion of the moon but he notes, as in fact Hipparchus had done himself, that there are small discrepancies between the model and the observed parameters. Although noting the discrepancies, Hipparchus seems not to have worked out a better model, but Ptolemy does this in Book 5 where the model he gives improves markedly on the one proposed by Hipparchus. An interesting discussion of Ptolemy's theory of the moon is given in [24].   Having given a theory for the motion of the sun and of the moon, Ptolemy was in a position to apply these to obtain a theory of eclipses which he does in Book 6. The next two books deal with the fixed stars and in Book 7 Ptolemy uses his own observations together with those of Hipparchus to justify his belief that the fixed stars always maintain the same positions relative to each other. He wrote (see for example [15]):-   If one were to match the above alignments against the diagrams forming the constellations on Hipparchus's celestial globe, he would find that the positions of the relevant stars on the globe resulting from the observations made at the time of Hipparchus, according to what he recorded, are very nearly the same as at present.   In these two book Ptolemy also discusses precession, the discovery of which he attributes to Hipparchus, but his figure is somewhat in error mainly because of the error in the length of the tropical year which he used. Much of Books 7 and 8 are taken up with Ptolemy's star catalogue containing over one thousand stars.   The final five books of the Almagest discuss planetary theory. This must be Ptolemy's greatest achievement in terms of an original contribution, since there does not appear to have been any satisfactory theoretical model to explain the rather complicated motions of the five planets before the Almagest. Ptolemy combined the epicycle and eccentric methods to give his model for the motions of the planets. The path of a planet P therefore consisted of circular motion on an epicycle, the centre C of the epicycle moving round a circle whose centre was offset from the earth. Ptolemy's really clever innovation here was to make the motion of C uniform not about the centre of the circle around which it moves, but around a point called the equant which is symmetrically placed on the opposite side of the centre from the earth.   The planetary theory which Ptolemy developed here is a masterpiece. He created a sophisticated mathematical model to fit observational data which before Ptolemy's time was scarce, and the model he produced, although complicated, represents the motions of the planets fairly well.   Toomer sums up the Almagest in [1] as follows:-   As a didactic work the "Almagest" is a masterpiece of clarity and method, superior to any ancient scientific textbook and with few peers from any period. But it is much more than that. Far from being a mere 'systemisation' of earlier Greek astronomy, as it is sometimes described, it is in many respects an original work.   We will return to discuss some of the accusations made against Ptolemy after commenting briefly on his other works. He published the tables which are scattered throughout the Almagest separately under the title Handy Tables. These were not merely lifted from the Almagest however but Ptolemy made numerous improvements in their presentation, ease of use and he even made improvements in the basic parameters to give greater accuracy. We only know details of the Handy Tables through the commentary by Theon of Alexandria but in [76] the author shows that care is required since Theon was not fully aware of Ptolemy's procedures.   Ptolemy also did what many writers of deep scientific works have done, and still do, in writing a popular account of his results under the title Planetary Hypothesis. This work, in two books, again follows the familiar route of reducing the mathematical skills needed by a reader. Ptolemy does this rather cleverly by replacing the abstract geometrical theories by mechanical ones. Ptolemy also wrote a work on astrology. It may seem strange to the modern reader that someone who wrote such excellent scientific books should write on astrology. However, Ptolemy sees it rather differently for he claims that the Almagest allows one to find the positions of the heavenly bodies, while his astrology book he sees as a companion work describing the effects of the heavenly bodies on people's lives.   In a book entitled Analemma he discussed methods of finding the angles need to construct a sundial which involves the projection of points on the celestial sphere. In Planisphaerium he is concerned with stereographic projection of the celestial sphere onto a plane. This is discussed in [48] where it is stated:-   In the stereographic projection treated by Ptolemy in the "Planisphaerium" the celestial sphere is mapped onto the plane of the equator by projection from the south pole. Ptolemy does not prove the important property that circles on the sphere become circles on the plane.   Ptolemy's major work Geography, in eight books, attempts to map the known world giving coordinates of the major places in terms of latitude and longitude. It is not surprising that the maps given by Ptolemy were quite inaccurate in many places for he could not be expected to do more than use the available data and this was of very poor quality for anything outside the Roman Empire, and even parts of the Roman Empire are severely distorted. In [19] Ptolemy is described as:-   ... a man working [on map-construction] without the support of a developed theory but within a mathematical tradition and guided by his sense of what is appropriate to the problem.   Another work on Optics is in five books and in it Ptolemy studies colour, reflection, refraction, and mirrors of various shapes. Toomer comments in [1]:-   The establishment of theory by experiment, frequently by constructing special apparatus, is the most striking feature of Ptolemy's "Optics". Whether the subject matter is largely derived or original, "The Optics" is an impressive example of the development of a mathematical science with due regard to physical data, and is worthy of the author of the "Almagest".   An English translation, attempting to remove the inaccuracies introduced in the poor Arabic translation which is our only source of the Optics is given in [14].   The first to make accusations against Ptolemy was Tycho Brahe. He discovered that there was a systematic error of one degree in the longitudes of the stars in the star catalogue, and he claimed that, despite Ptolemy saying that it represented his own observations, it was merely a conversion of a catalogue due to Hipparchus corrected for precession to Ptolemy's date. There is of course definite problems comparing two star catalogues, one of which we have a copy of while the other is lost.   After comments by Laplace and Lalande, the next to attack Ptolemy vigorously was Delambre. He suggested that perhaps the errors came from Hipparchus and that Ptolemy might have done nothing more serious than to have failed to correct Hipparchus's data for the time between the equinoxes and solstices. However Delambre then goes on to say (see [8]):-   One could explain everything in a less favourable but all the simpler manner by denying Ptolemy the observation of the stars and equinoxes, and by claiming that he assimilated everything from Hipparchus, using the minimal value of the latter for the precession motion.   However, Ptolemy was not without his supporters by any means and further analysis led to a belief that the accusations made against Ptolemy by Delambre were false. Boll writing in 1894 says [4]:-   To all appearances, one will have to credit Ptolemy with giving an essentially richer picture of the Greek firmament after his eminent predecessors.   Vogt showed clearly in his important paper [77] that by considering Hipparchus's Commentary on Aratus and Eudoxus and making the reasonable assumption that the data given there agreed with Hipparchus's star catalogue, then Ptolemy's star catalogue cannot have been produced from the positions of the stars as given by Hipparchus, except for a small number of stars where Ptolemy does appear to have taken the data from Hipparchus. Vogt writes:-   This allows us to consider the fixed star catalogue as of his own making, just as Ptolemy himself vigorously states.   The most recent accusations of forgery made against Ptolemy came from Newton in [12]. He begins this book by stating clearly his views:-   This is the story of a scientific crime. ... I mean a crime committed by a scientist against fellow scientists and scholars, a betrayal of the ethics and integrity of his profession that has forever deprived mankind of fundamental information about an important area of astronomy and history.   Towards the end Newton, having claimed to prove every observation claimed by Ptolemy in the Almagest was fabricated, writes [12]:-   [Ptolemy] developed certain astronomical theories and discovered that they were not consistent with observation. Instead of abandoning the theories, he deliberately fabricated observations from the theories so that he could claim that the observations prove the validity of his theories. In every scientific or scholarly setting known, this practice is called fraud, and it is a crime against science and scholarship.   Although the evidence produced by Brahe, Delambre, Newton and others certainly do show that Ptolemy's errors are not random, this last quote from [12] is, I [EFR] believe, a crime against Ptolemy (to use Newton's own words). The book [8] is written to study validity of these accusations and it is a work which I strongly believe gives the correct interpretation. Grasshoff writes:-   ... one has to assume that a substantial proportion of the Ptolemaic star catalogue is grounded on those Hipparchan observations which Hipparchus already used for the compilation of the second part of his "Commentary on Aratus". Although it cannot be ruled out that coordinates resulting from genuine Ptolemaic observations are included in the catalogue, they could not amount to more than half the catalogue.   ... the assimilation of Hipparchan observations can no longer be discussed under the aspect of plagiarism. Ptolemy, whose intention was to develop a comprehensive theory of celestial phenomena, had no access to the methods of data evaluation using arithmetical means with which modern astronomers can derive from a set of varying measurement results, the one representative value needed to test a hypothesis. For methodological reason, then, Ptolemy was forced to choose from a set of measurements the one value corresponding best to what he had to consider as the most reliable data. When an intuitive selection among the data was no longer possible ... Ptolemy had to consider those values as 'observed' which could be confirmed by theoretical predictions.   As a final comment we quote the epigram which is accepted by many scholars to have been written by Ptolemy himself, and it appears in Book 1 of the Almagest, following the list of contents (see for example [11]):-   Well do I know that I am mortal, a creature of one day. But if my mind follows the winding paths of the stars Then my feet no longer rest on earth, but standing by Zeus himself I take my fill of ambrosia, the divine dish.     Article by: J J O'Connor and E F Robertson   De afbeeldingen zijn rechtgetrokken. Ze maken geen deel uit van het artikel.

Claudius Ptolemaeus in de Cultuurbibliotheek   Walter de Smaele   juli 2009   1. Inleiding In dit artikel staat de Geographia van Ptolemaeus centraal: de inhoud, hoe men ermee omging en wat de bibliotheek daaromtrent te bieden heeft. Daarom wordt het boeknummer van de Cultuurbibliotheek steeds vermeld. In de catalogus op de website www.cultuurbibliotheek.be vindt men het boeknummer in ‘uitgebreid gecombineerd zoeken’.Men kan natuurlijk in de catalogus ook zoeken op auteur of op het trefwoord: “Ptolemaeus, Claudius”. Op het trefwoord “cartografie: oudheid” is meer algemene informatie te vinden. Een geschikt boek om de studie van Ptolemaeus aan te vatten is Claude Ptolémée, astronome, astrologue, géographe. Connaissance et représentation du monde habité van Germaine Aujac (Editions du CTHS, Paris, 1993). Het werd voor de bibliotheek mooi ingebonden. (Cultuurbibliotheek 2007/3552) Parisinus graecus 1401. Bibliothèque Nationale. Ptolemaeus meet de hemel Het bevat twee grote delen: een inleiding op de werken van Ptolemaeus en “Textes à l’appui”. Uit het werk van Aujac leer je Ptolemaeus kennen als een leraar die de Griekse traditie voor een breed publiek synthetiseert en toegankelijk maakt. Een karakteristiek zinnetje van hem is: “Quinetiam facilioris modi gessimus curam”. (Geographia I, 19) Aujac vertaalt: “…nous avons eu le souci de faire un exposé qui soit d’emploi commode”. Van Ptolemaeus zijn drie werken volledig bewaard gebleven: over astronomie (de Mathematische Syntaxis = de Almagest), over astrologie (de Tetrabiblos) en over cartografie (de Gheografike uphegesis = de Geographia = de Cosmographia, in de humanistische traditie). Dit laatste werk willen we nader bekijken.   2. De Geographia volgens de editie van Bazel 1540   2.A. Analyse van de tekst Claudius Ptolemaeus werkte in het Alexandrië van de tweede eeuw. Hij schreef dus Grieks. Latijnse vertalingen hebben zijn teksten, vanaf de vijftiende eeuw voor velen in het Westen, toegankelijk gemaakt. Het loont de moeite authentieke teksten van hem te lezen want hij is een begeesterd en groot didacticus. We gebruiken de mooie tekstuitgave van Sebastian Münster’s Geographia (Bazel 1540). J. Lelewel II, 176: Son édition de Ptolemée, cinq fois imprimée…servit de modèle à la nouvelle formation, pour les autres géographes à l’étranger. Een franse vertaling vind je in het werk van Aujac (CB 2007/3552). De Geographia bestaat uit acht boeken (libri). Elk boek bevat meerdere hoofdstukken (capita). LIBER I Claudii Ptolemaei Alexandrini, Geographicae enarrationis, liber primus telt 24 hoofdstukken. Liber I Caput I In quo differat Geographia a Chorographia. Geographia imitatio est picturae totius partis terrae cognitae, cum iis quae sibi quasi universaliter sunt annexa. Ter illustratie dezelfde tekst in de editie van Ulm 1482: “Cosmographia designatrix imitatio est totius cogniti orbis cum his quae fere universaliter sibi iunguntur.” Differt autem a Chorographia, nam illa per partes loca resecat, seorsumque singula et unumquodque iuxta se constituit, ac ferme omnia etiam minutissima illa quae deprehendere possumus describit, veluti portus, vicos, populos, necnon a primoribus fluminibus divertigia, et his similia. Met deze begripsbepaling begint Ptolemaeus zijn Geographia. Daarna wordt duidelijk gesteld dat de aarde moet beschreven worden in functie van de sterrenhemel. Quapropter illa (Chorographia) quidem haud quaquam mathematico indiget instituto, hic vero pars (Geographia) ea praecipue requiritur. Considerare enim oportet, et totius terrae figuram ac magnitudinem, nec non situm eius ad coelum, quo cognita ipsius pars, quanta sit et qualis recenseri possit, insuper et loca eius singula, sub quibus coelestis sphaerae sita sint parallelis, ex quibus et noctium et dierum magnitudines, et quae nam stellae fixae verticales fiant, et quae super terram, quaecumque sub terra ferantur semper, ac omnia quae de habitationis ratione connectimus, percipi possunt. (Vertaling: Aujac p. 307) Ptolemaeus kan het niet wegsteken hoe enthousiast hij wel is. Quae cuncta sublimissimae ac pulcherimae sunt speculationis, quum humanis deprehensionibus per Mathematicas rationes ostendi possit, quo pacto coelum ipsum natura se habeat, quoniam nobis magna ex parte conspicuum esse potest. (Aujac p. 308) Omwille van de leesbaarheid werden de afkortingen aangevuld en de interpunctie soms veranderd. Liber I Caput II. In dit hoofdstukje is maar één punt aan de orde: de beschrijving van de aarde dient te gebeuren met astronomische gegevens. Het centrum van de aarde is het centrum van de sterrenhemel. Door een plaats te bepalen aan de hemel kan men een plaats op aarde bepalen. …sufficit enim supponere ambitum telluris (tellus=aarde) in partes quotquot voluerimus, per totidemque partes ostendere distantias in circulis maximis (d.i. de hemelbogen), super telluris superficie descriptis. (Aujac p. 311) In de capita III tot XX van het eerste boek levert Ptolemaeus kritiek op Marinus van Tyrus. Astronomische waarnemingen brengen minder problemen mee dan de metingen op het terrein. Ptolemaeus is daar trouwens minder in geïnteresseerd en zijn resultaten zijn geen verbeteringen ten opzichte van Marinus en zeker niet ten opzichte van Eratosthenes. Eratosthenes maakte (zo blijkt nu) de beste berekeningen. Een graadboog op de evenaar berekende hij op 700 stadiën, (een stadie is ongeveer 185 m.), de omtrek van de aarde op 252.000 stadiën. Ptolemaeus bekwam 500 stadiën per graadboog op de evenaar en 180.000 stadiën voor de omtrek van de aarde. De aarde werd daardoor veel te klein geschat met de bekende gevolgen voor Columbus die Ptolemaeus volgde. De capita XXI tot XXIV, eerste boek, zijn technisch van aard en belangrijk om een wereldbol of een wereldkaart te maken. Caput XXI is een inleidend hoofdstukje op de twee volgende. Caput XXII leert hoe men de bewoonde wereld op een bol kan tekenen. De cirkel van de evenaar wordt verdeeld in 360 graden. De cirkel door de twee polen eveneens. Zo ontstaat het bekende netwerk: breedte- en lengtegraden zoals nu nog algemeen gebruikt. Caput XXIII bespreekt het gebruik van lengte- en breedtegraden: Expositio meridianorum & parallelorum qui descriptioni sunt apponendi. Proinde isti (meridianen) interstitia horaria complectentur duodecim, demonstratis consequenter. Theoretisch is het bepalen van de tijdszones vrij eenvoudig. In de praktijk was dat een netelige kwestie ten tijde van Ptolemaeus. De tijdszones werden berekend vanaf Alexandrië. De lengte van de bewoonde wereld ging van de Canarische eilanden in het uiterste Westen tot 180° naar het Oosten Deze indeling was, ten tijde van Ptolemaeus, gebruikelijk, maar is nu, van onze wereldkaarten verdwenen. Ptolemaeus stelt bovendien 7 klimaatzones in van ongeveer 16° Z. tot 63° N., de parallel door Thule, om de bewoonde wereld te beschrijven. Het (legendarische) eiland Thule gold als de meest noordelijke grens van de bewoonbare wereld. De grens van de bewoonbare wereld in het Zuiden is de breedtecirkel door kaap Rhapta en door Cattigara (die moeilijk te bepalen is). In de editie van Bazel 1540 neemt men afstand van Ptolemaeus: Nostro vero aevo, quando tota Africa et littora eius cognita habentur, plures versus meridiem statuendi sunt paralleli quam Ptolemaeus signaverit. Men vindt dan ook twee wereldkaarten in deze atlas: 1. Typus orbis universalis 2. Typus orbis a Ptolemaeo descriptus. Descriptio orbis generalis, ut a Ptolemaeo situs eius secundum longum et latum est deprehensus. Longitutudo tenet duntaxat semicirculum, hoc est 180 gradus, latitudo autem 80 fere gradus, 63 scilicet ab aequatore versus septentrionem et 16 versus Austrum. Liber I Caput XXIV behandelt de vraag hoe men op een kaart de bewoonde wereld kan weergeven. Ptolemaeus stelt twee mogelijkheden voor: a) de eenvoudige conische projectie met rechte lijnen voor de meridianen en cirkelbogen voor de parallellen (bv. Rome 1478), b) de gecorrigeerde conische projectie met gebogen meridianen en cirkelbogen voor de parallellen (bv. Bazel 1540). Hij vindt dat de twee methoden moeten kunnen. De gecorrigeerde conische projectie is de moeilijkste maar de beste. En, zoals altijd moet men ook hier, het moeilijkste en dus het beste kiezen. De andere methode (de eenvoudige conische projectie) is goed voor diegenen die het zich gemakkelijker willen maken. Quae quum ita sint mihi & hic & ubique, quod melius est licet sit laboriosius, deteriori tamen & faciliori, praeferendum erit: ambos tamen simul ita ordinatos modos observandos esse censeo eorum hominum gratia, qui propter facilitatem, ad expeditiorem modum sunt procliviores.   LIBRI II-VII In de boeken II tot VII,4 worden alle gewesten van de wereld overlopen te beginnen van het Noordwesten naar het Zuidoosten. Dat deel bestaat uit een soort topografie met de coördinaten van steden, mondingen van stromen enz. Het is vrij omvangrijk van boek 2 tot boek 7, hoofdstuk 4. De kaarten vindt men meestal in een tweede deel na de tekst. Traditioneel worden er 26 regionale kaarten getekend: 10 van Europa, 4 van Afrika en 12 van Azië. Deze kaarten worden voorafgegaan door een wereldkaart. Van Ptolemaeus zelf zijn geen kaarten bewaard gebleven maar Paul Dinse verdedigt terecht, de stelling dat hij er wel tekende. (Acta Cartografica XXII, pp. 93-118. CB 2004/2646)   Liber VII, caput V De grenzen van de bewoonde wereld worden vastgelegd en de belangrijkste aardrijkskundige gegevens worden in grote trekken beschreven onder de titel Descriptio summaria tabulae orbis. De grenzen: ab ortu solis terra incognita... A meridie similiter… Ab occasu etiam terra incognita. Ptolemaeus geeft volgende coördinaten: in het Zuiden:16° Z. voorbij de evenaar, in het Noorden 63° N., dat is de breedtegraad die door het (legendarische) eiland Thule loopt. De Canarische eilanden vormen de Westergrens: occidentalem vero finem terminat ille [meridianus] qui per fortunatas scribitur insulas. Vanaf deze grens nummert Ptolemaeus de meridianen naar het Oosten. De as (72.000 stadiën) van de bewoonde wereld van het Westen tot het Oosten, die door Rhodos loopt, is tweemaal zo lang als de as van Zuid naar Noord. Op een wereldkaart worden ook de 7 tijdszones aangegeven. Als belangrijke aardrijkskundige gegevens vermeldt Ptolemaeus de 3 zeeën: 1.mare nostrum, 2.Hyrcanum mare, quod et Caspium dicitur, 3. mare quod iuxta pelagus est Indicum. De 3 continenten zijn Asia, Libya en Europa. Porro ex tribus illis continentibus, magnitudinis gratia, Asia est prima, secunda Libya, tertia Europa. Het resultaat van deze beschrijving moet een wereldkaart zijn zoals in de editie Bazel 1540 afgebeeld staat. In de zestiende eeuw nam men daar echter al afstand van en men publiceerde eerst een Typus orbis universalis en daarna een Typus orbis a Ptolemaeo descriptus.   Liber VII caput VI Dit hoofdstukje bespreekt de manier om een armillairsfeer te tekenen. Het resultaat kan men in de uitgave van Bazel 1540 zien. Liber VII caput VII Onder de titel Descriptio extensionis beschrijft Ptolemaeus hoe de bewoonde wereld op een kaart kan getekend worden. Verklaring bij de tekening De tekening van S. Munster vrij slordig, maar illustreert toch voortreffelijk de pragmatische werkwijze van Ptolemaeus. De buitenste cirkel is de hemelsfeer. De binnenste cirkel is de aarde. A is de Noordpool. C is de Zuidpool. E is het centrum van hemel en aarde. De rode lijn X S Y is de parallel door Syene. Deze parallel wordt gekozen omdat die de bewoonde wereld middendoor snijdt. De parallel door Z bakent de Zuidelijke grens van de bewoonde wereld af. De parallel door V bakent de Noordelijke grens af die door Thule loopt. Het groene gebied stelt de bewoonde wereld voor. Liber VIII In dit betrekkelijk kort boek krijgt de cartograaf goede raad om de 26 regionale kaarten te tekenen. Liber VIII Caput I-II Omdat er over Europa meer gegevens beschikbaar zijn kan men de schaal aanpassen om toch voldoende gegevens te kunnen tekenen. Alle regionale kaarten hoeven niet dezelfde schaal te hebben. Haud enim necesse est, ut omnes tabulae invicem sint commensuratae, sed solum ut in singulis invicem conservetur ratio… wanneer men alleen een hoofd of een hand tekent moet men niet op de verhouding met het geheel letten maar wel wanneer men een heel lichaam wil tekenen …quemadmodum cum caput solum depingimus, solum quae capitis sunt, aut quum manum solum, quae manus sunt solum. Non enim quae capitis sunt cum manu iungimus, nisi cum sub una figura totum facimus hominem. Hoor je hier de leraar niet? Op de regionale kaarten moet de naam van het werelddeel vermeld worden, de coördinaten, de landen die het bevat, de verhouding tussen de lengte van de middelste parallel en de lengte van de meridiaan op de kaart, de uiterste grenzen op de kaart en de voornaamste steden met de metingen van de langste dagen en het verschil ten opzichte van Alexandrië. Zie een afbeelding van deze inventaris over Gallia. Tertia Europae tabula in “11 oudere uitgaven van de Geographia”, de editie Bazel 1540. Liber VIII Caput III-XXVIII bevat de kaarten. Munsterus: Ne eadem bis ponamus, remittimus lectorem pro sequentibus huius libri capitibus ad tabulas geographicas. Liber VIII Caput XXIX-XXX bevat de inhoudstafel van de kaarten, en tabellen. 2.B. Gallia Belgica volgens Bazel 1540 In dit hoofdstuk willen we in Gallia Belgica de namen van plaatsen en volkeren onderzoeken die Claudius Ptolemaeus vermeldt in het tweede boek van zijn Geographia. We gebruiken daarvoor de editie van Bazel 1540. We gebruiken deze uitgave omdat ze verzorgd is, weinig afkortingen bevat en al een poging ondernomen wordt Latijnse benamingen te vertalen in namen van de 16de eeuw. Deze ‘moderne’ benamingen worden in de editie van 1540 zelf, cursief gedrukt. Gallia Belgica beslaat er een vrij groot gebied dat begrensd wordt ten Noorden door Mare Britannicum en Mare Germanicum, ten Oosten door de Rijn, ten Zuiden door Lacus Lemanus en ten Westen door de Sequana (de Seine). Op de kaart (Bazel 1540) worden enkele rechte lijnen getrokken om het gebied duidelijk af te bakenen. Rond het begin van onze jaartelling spraken de Romeinen in de bestuurlijke indeling over Gallia Citerior of Gallia Cisalpina (het Noordelijk deel van Italië) en Gallia Ulterior of Transalpina (over de Alpen dus). Gallia Transalpina werd verdeeld in Gallia Togata (het huidige Provence) dat meer geromaniseerd was, en Gallia Comata, onderverdeeld zoals Julius Caesar deed in zijn Commentarii de bello Gallico, in Gallia Belgica, Gallia Lugdunensis en Aquitania. “Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appellantur”. I,1 Een goed leesbare vertaling van De bello Gallico is Gaius Julius Caesar oorlog in Gallië & Aulus Hirtius aanvulling op Caesars Oorlog in Gallië, vertaald en ingeleid door Vincent Hunink. (Athenaeum – Polak & Van Gennep, Amsterdam, 2000) (Cultuurbibliotheek ex. 2000/416) Galliërs heeft een dubbele betekenis: de Galli die in de provincia Lugdunensis wonen en, meer algemeen, de bewoners van heel Gallië. Toen Caesar zijn veroveringstocht begon was de provincia Narbonensis (de Provence) al gelatiniseerd (togata). Gallia was voor hem de streek waar meerdere ‘volkeren’ moesten veroverd worden. Dat staat in tegenstelling tot de indeling van Ptolemaeus die 4 delen aannam. Hij deelde de provincia Narbonensis ook bij Gallia in. Na de pacificatie door de Romeinen was het onderscheid tussen togata en comata in Gallië niet meer zo relevant. Celtogalatia in quatuor divisa est provincias: Aquitaniam, Lugdunensem, Belgicam et Narbonensem begint de tekst van Ptolemaeus Liber II, Caput VII. Maar, in de uitgave van Bazel 1540 wordt, in cursief, genoteerd: “Gallia comata (= Transalpijns Gallië dat staat tegenover Gallia togata), Aquitaniam, Lugdunensem et Belgicam habet, excepta Narbonensi, quae Braccata. Togata est Lombardia. Aquitania, Aremorica ante dicta, hodie Guiennae ducatus, Gascongne.” Men hanteert dus in de zestiende eeuw de indeling van Caesar. De provincia Narbonensis wordt braccata genoemd (naar een soort lange broek die er gedragen werd). Lombardije is meer gelatiniseerd (men draagt er de toga). Aquitania wordt nu Gascogne genoemd. We focussen nu verder op Gallia Belgica.De kaart met als titel Tabula Europae III wordt beschreven in de capita VII tot X van de Geographia. De beschrijving van Gallia Belgica beslaat het negende hoofdstukje. We zullen eerst alle namen die bij Ptolemaeus, in de editie Bazel 1540 voorkomen, bekijken. Daarna stellen we enkele interessante oudere en nieuwe werken voor uit de Cultuurbibliotheek, die kunnen helpen om de namen bij Ptolemaeus te situeren en te vertalen naar moderne benamingen. Eerst doet hij de ronde van de grenzen. Hij begint bij de monding van de Seine en gaat dan naar het Noorden (Tussen haakjes vullen we afkortingen aan. We bewaren de inconsequente interpunctie. In de tekst staan de coördinaten als ‘21 45:52 20’ genoteerd wij schrijven ‘21°45’ O./ 52° 20’ N.’ We zullen de coördinaten niet altijd vermelden. Stammen en plaatsen worden speciaal gekleurd.) Post Sequanae flu(minis) ostia. Phrudis flu(minis) ostia 21°45’ O./ 52° 20’ N. Itium promont(orium). Ictius portus. Morinorum Gesoriacum navale Cales, Anglorum. Tabudae flu(minis), ostia Scaldes Plin(ius) Schelde vulgo. Mosae flu(minis).ostia Masz, Meuse. Batavorum Lugodinu(m) Hanc existimat Stoflerinus esse hodie Traiectu(m), vulgo Utrich. Rheni flu(minis) occidentalius ostium Medium flu(minis) ostium Orie(n)talius eius ostiu(m). Nu zakt Ptolemaeus langs de Rijn af naar het Zuiden tot de bron (caput). Latus autem, quod ad Solis ortum spectat, à Rheno fluvio terminator iuxta magna(m) Germania(m), cuius caput (bron van de Rijn) gradus habet 29° 20’ O./ 46° 0’ N. Divertigiu(m) autem quod iuxta Obrincum fluvium est ad occasum 28° O. / 50° 0’ N. Ac etia(m) terminus, qui à fonte est ad alpes, qui vocatur mons Adulas S.Gothardi mons. Iurassus mons Iura mons & Vogesus Caesari & aliis. De Zuidergrens van Gallia Belgica: Latus vero meridionale co(n)iungitur cu(m) Reliqua parte Galliae Narbone(n)sis. Protenditur autem à praefato communi ter mino Galliae Lugdunensis & Narbonensis usque ad communem finem alpium & Adulae montis, qui gradus habet 29° 30’ O. / 45° 15’ N. Ptolemaeus doet nu een meer binnenlandse ronde van de ‘stammen’ en de plaatsen Tenent autem maritima Picardia multum etia(m) in mediterraneis occupantes iuxta Sequanam fluvium Atrebatii Atrebates, region Artois. Quorum civitas, *Rigiacum Alexia aliis, Arras. (waarom * is niet duidelijk) Alexiam appellat Diodorus Siculus lib.5. ab Heracule conditam, omnis Celticae metropolium meminit Caesar in co(m)mentariis, à quo primum lilii floru(m) insi- (heraldiek in 1540) gnia initiu(m) ibidem habuere, vulgo hodie civitas dicitur Arras, alii pro Alexia supponunt hodie oppidum in Burgundia, vulgo Auxerre. Post hos quasi ad ortu(m) vergentes Bellovaci Bellovacenses. Quorum civitas, Caesaromagus Beauvois. 22 30:51 30 Post hos similiter Ambiani Amiens. Et civitas eorum, Samarobriga 22 15:52 10 Samarobrina Casari in co(m)mentariis dicitur, hodie Cameracensis, vulgo Cambray. Post quos Morini, ad ortum Flandres. Quorum mediterranea civits, Taruanna Terouenne. 23 20:52 50 Deinde post Tabuda(m) flu. Tongri Brabant. Et civitas ipsorum, Atuacutum Antwerpia, Antvers, Andorff. 24 30:52 50 Deinde post Mosam fluviu(m) Menapii Gheldrenses. Et horum civitas Castellum Iuliacensis, Iuliach et Iülch. 25 :52 15 Sub praedictis autem gentibus habita(n)t maxime septentrionales Nervii Tornacenses. Quorum civitas, Baganum Tornacum, Tornay. 25 15:51 40 Ptolemaeus zakt dan naar het Zuiden af. Deze voorbeelden laten al duidelijk zien dat men op de Tabula Europae III, de meeste steden niet kan vinden. Alleen de steden langs de Rijn worden getekend. De namen van volkeren zijn op de kaart wel te vinden. Bazel 1540 geeft ook enkele vertalingen en soms een beetje commentaar. 3. De Geographia in de Cultuurbibliotheek 3.A. 11 oudere uitgaven De Cultuurbibliotheek bezit 11 oude uitgaven van de Geographia van Claudius Ptolemaeus: 4 originele uitgaven van de 16de tot de 18de eeuw en 7 facsimiles van uitgaven uit de 15de en 16de eeuw. Ze worden kort beschreven.   XVe EEUW Begin 15de eeuw werden in het Westen, de eerste Latijnse vertalingen gemaakt uit de Griekse grondtekst, door Manuel Chrysoloras (onvoltooid), Jacopo Angelo (1406), Francesco de Lapacino (1415), Domenico di Leonardo Boninsegni. L’abondance des manuscrits copiés au XVe siècle, la richesse de l’ornementation, la beauté picturale des cartes, la variété et la notoriété des destinateurs, attestent le grand intérêt que l’on portait alors à l’œuvre géographique de Ptolémée (Germaine Aujac o.c. p.177) De Cultuurbibliotheek bezit (natuurlijk) geen handschriften, maar de kaarten van de Codex Lat. VF. 32 uit de Nationale Bibliotheek te Napels, werden in 1990 in Italië uitgegeven met een inleiding door Lelio Pagani. Atrium te Alphen aan den Rijn bezorgde een Nederlandse uitgave: De ‘Geographia’ van Ptolemaeus. Vijftiende-eeuwse kaarten uit de ‘Cosmographia’. Bemerk het verwarrende woordgebruik. De term cosmographia werd in de humanistische traditie vaak gebruikt voor de Geographia. Deze uitgave bevat alleen de 27 traditionele kaarten. Het zijn schitterende prenten in felle kleuren met een opvallend donkerblauw voor de zee. De kunstenaar is niet met zekerheid gekend maar sommigen schrijven het werk toe aan Nicolaus Germanus die ook de editie van Ulm (1482) verzorgde. Voor de wereldkaart werd de enkelvoudige conische projectie gebruikt zoals Ptolemaeus die beschrijft in Boek I, hoofdstuk XXIV. Lelio Pagani situeert Ptolemaeus in de Griekse traditie, geeft een korte beschrijving van zijn werk, en plaatst hem in de Italiaanse Renaissance. Hij beschrijft de volledige codex en verdedigt de toeschrijving van de kaarten aan Nicolaus Germanus (Cultuurbibliotheek 2001/2389). In de XVe eeuw verschenen ook al de eerste drukken. De uitgave van Bologna in 1477 is de eerste gedrukte atlas en meteen ook de eerste met gegraveerde kaarten. Het werk werd uitgegeven door Dominicus de Lapis met de vertaling van Jacobus Angelus en met kaarten van Taddeo Crivelli. De uitgever was er zich van bewust dat hij de eerste uitgave op de markt bracht. Wegens de concurrentie was er haast bij. De atlas bevat maar 26 kaarten, de nummering is wat verwarrend en de kaarten zijn van matige kwaliteit. De graveur is niet gekend. In 2006 werd een exemplaar geveild voor 3,3 miljoen EUR. In 1963 werd een facsimile uitgegeven door N. Israel in Amsterdam, als eerste deel van de interessante reeks Theatrum Orbis Terrarum (Cultuurbibliotheek 2001/1964). De uitgaven in die reeks worden vaak uitvoerig ingeleid door Raleigh Ashlin Skelton. In de reeks Theatrum Orbis Terrarum verscheen ook de editie van Rome uit 1478. Die heeft gegraveerde kaarten die superieur zijn aan de kaarten van Bologna 1477. De vertaling van Angelus werd verbeterd door Domizio Calderini die over een oud Grieks handschrift beschikte. Conrad Sweynheym van Mainz kon de uitgave niet voltooien maar Arnoldus Buckinck gaf uiteindelijk het werk uit. Een detail: de namen en de cirkeltjes die steden aanduiden werden niet gegraveerd maar met letters in het koper geslagen. Het is een prachtige atlas (CB 2001/1959). De Geographia van Firenze uit 1482 is door Francesco Berlinghieri zo vrij bewerkt, dat sommigen er geen echte uitgave van Ptolemaeus in zien. Het werk is in Italiaanse verzen gesteld; kaarten werden na de tekst van het betreffende boek ingelast; er werden ook enkele nieuwe kaarten bijgevoegd. Op Liber Secundus bv. volgt een wereldkaart en vijf traditionele kaarten van Europa. Bovendien werd een meer moderne kaart van Spanje en een interessante kaart van Gallia Novella toegevoegd (Theatrum Orbis Terrarum III, 4; CB 2003/719). De editie van Ulm uit 1482 in dezelfde reeks (CB 2001/1965) bevat houtsneden volgens de oudere traditie. De vertaling die redacteur Nicolaus Germanus gebruikte is van Jacobus Angelus. Tussen de 27 kaarten volgens de beschrijving van Ptomelaeus, werden enkele moderne kaarten gevoegd van Frankrijk, Italië, Palestina, Spanje en het Noorden van Europa. Dit werk van uitgever Lienhart Holle bevat mooie gesneden initialen en de letter werd speciaal voor deze uitgave gemaakt.   XVIe EEUW De editie van Straatsburg uit 1513 in de reeks Theatrum Orbis Terrarum (II,4) is merkwaardig. R.A. Skelton is vol lof: This edition, wich from the present-day point of view is the most important edition of the Geographia, is also notable for a map originally printed in three colours. De graveur is Martin Waldseemüller. Jacobus Eszler en George Ubelin zijn de redacteurs. Johann Schott de drukker. Na de inleiding door Skelton en de 8 boeken met de 27 traditionele kaarten volgen nog 20 kaarten In Claudii Ptolemei Supplementum modernior lustratio terrae marisque singula positionibus certissimis regulatius tradens ad saeculi nostri peragrationes (CB 2001/1960). De editie van Bazel uit 1540 is een prachtige uitgave van Sebastian Münster gedrukt door Henricus Petrus. De vertaling is van Wilibald Pirckheimer. Het boek bevat een opdracht aan Philippus van Gundelsheim bisschop van Bazel, een index van plaatsnamen, de tekst van de 8 boeken, 27 kaarten volgens Ptolemaeus en 20 nieuwe kaarten en een Appendix geographica, in qua tres orbis partes sigilatim describuntur iuxta modernum rerum statum. De tekst is goed leesbaar omdat er weinig afkortingen gebruikt worden en de tekst regelmatig gezet is. De bladspiegel is rustig en voor elke kaart is een korte samenvatting in een breed picturaal kader gezet. Het titelblad is functioneel en chic. Het tekstblok staat hoog op het blad met ruime randen. (CB 2001/1961) In 1596 verscheen er in Venetië bij Simon Galignanus een uitgave van de Geographia met de 27 kaarten door Hieronymo Porro gegraveerd en aangevuld met 36 nieuwe kaarten van Giovanni Antonio Magini: Geographiae universae tum veteris tum novae absolutissimum opus duobus voluminibus distinctum. De atlas bevat bovendien nog een mappa mundi van Mercator in een kleinere versie van H. Porro (CB 2008/2616). Het formaat is bescheiden (21,5 x 16,5 cm), wat de leesbaarheid van de kaarten niet vergemakkelijkt.   XVIIe EEUW Claudii Ptolemaei Alexandrini Geographiae libri octo Graeco-Latini is een boek waar velen aan gewerkt hebben (Cultuurbibliotheek 2008/417). Het werd in 1605 in Frankfurt uitgegeven door Jodocus Hondius en Cornelius Nicolai. Gerard Mercator heeft de Latijnse tekst verbeterd uitgegeven en de kaarten in de geest van Ptolemaeus weer samengesteld. Latine primum recogniti et emendati, cum tabulis geographicis ad mentem auctoris restitutis, per Gerardum Mercatorem. Daarna werden door Petrus Montanus, Griekse en Latijnse versies opnieuw bekeken en op meerdere plaatsen verbeterd. Iam vero, ad Graeca et Latina exemplaria a Petro Montano iterum recogniti, et pluribus locis castigati. Bovendien werden door hem meer recente benamingen en synoniemen toegevoegd van meerdere schrijvers, zowel oude als moderne. Ze werden met veel zorg bijeengebracht tot nut en voldoening van diegenen die zich op de studie van de Geographia toeleggen Adjecta insuper ab eodem, nomina recentia et aequipollentia ex variis auctoribus veteribus et recentioribus, magna cura collecta, in gratiam et usum Geographiae studiosorum. Het boek bestaat uit twee duidelijk onderscheiden delen. Het eerste deel is een iuxta uitgave van de Geographia in het Grieks en het Latijn. Het tweede deel bevat 28 kaarten van Mercator. Elk deel heeft een eigen index. Ons exemplaar bevat een inleiding door Jodocus Hondius, de gebruikelijke gedichten door Heinsius, Bertius en Gruterus, een Catalogus auctorum ex quibus nostra synonyma desumpta, de praefatio en het bekende portret van Mercator door Hogenberg. Het is volledig conform de beschrijving van Atlantes Neerlandici I: 1:511A (Cultuurbibliotheek 98/1141). Theatri geographiae veteris tomus prior van Petrus Bertius in 1618 door Jodocus Hondius bij Isaac Elzevier in Amsterdam uitgegeven, bevat de 8 boeken van Ptolemaeus in een Latijn–Griekse versie, de 27 kaarten door Mercator getekend en gegraveerd, en aanvullende nota’s van Mercator over de kaarten. Tomus posterior bevat o.a. het Itinerarium Antonini, de Peutingerkaart en het Parergon van Ortelius. De twee delen zijn in één volume gebonden (CB 2009/10).   XVIIIe EEUW In 1704 verscheen in Leiden en Utrecht een uitgave van de kaarten zonder tekst: Tabulae geographicae orbis terrarum veteribus cogniti. De kaarten zijn van Mercator maar opgesmukt met andere cartouches. (Vergelijk met CB 2008/417.) De volgorde is bovendien niet klassiek (CB 2008/418). 3.B. Onze streek in 5 edities bekeken Ter illustratie bekijken we de beschrijving van onze streek volgens 5 edities (Bologna 1477, Rome 1478, Ulm 1482, Straatsburg 1513, Bazel 1540). We beperken ons tot enkele , vrij willekeurig gekozen, fragmenten om kennis te maken met de teksten en de kaarten. In tegenstelling met de werkwijze van Ptolemaeus geven we eerst een detail van een streekkaart en daarna de topografische gegevens. We proberen de typografie een beetje na te bootsen. De interpunctie en het gebruik van hoofdletters is inconsequent. Omwille van de leesbaarheid vullen we de afkortingen aan. Bologna 1477 Galliae Belgicae Situs Occidentale latus Galliae Belgicae: & quod Lugdunensem attingit dictum est eius septentrionalia. & quae britanicum spectant oceanum sic se habent post sequaneae fluminis ostium Frurii fluminis ostium 21. ½. ¼. 52. 1/3. ( lees 21° 30’ O. 52° 20’ N.) Op de kaart lees je de volgende stromen: FRUDIS F., TABULE F., MOSA F., RENI F. Op de kaart ook de civitates: Taruana, Atuatutum,Castellum, Basatum. In de tekst lezen we: Batavorum Lugdunum 26 ½. 52. ½. Maar op de kaart staat alleen Batani. Rome 1478 Belgicae Situs. Occidentale latus galliae Belgicae et quod Lugdunensem attingit dictum est. Eius Septentrionalia et quae Brittanicum spectant O acenum. (sic !) sic se habent. Post Sequanae fluminis Ostia Phrudis fluminis Ostia 21 ½ ¼ 52 1/3 Op de kaart zien we Morini (met Gesoriacum Navale en Taruanna), Tongri (met de civitas Atuacutum), Menapii (met Castellum), Nerusii (met Baganum), Atribatii (met Metacum), Batavi (met Butavodurum en Lugodunum 26 ½ 43 1/3 ). Hier verschijnt ook de benaming Germania Inferior, die nog een hele geschiedenis te gaan heeft. Regio que circa Rhenum fluvium est a mari usque Obrincum fluvium inferior Germania appellatur in qua Civitates ab Occidentali parte Rheni hae sunt. Batavorum mediterraneae Butavodurum 27 1/3 52 1/6 Sub hac Vegerra Civitas 27 51 ½ 1/3 …” Ulm 1482 GALLIAE BELGICAE SITUS Occidentale latus galliae Belgicae et quod lugdu nensem attingit dictum est Eius septentrionalia: et quae Britannum spectant oceanum sic se habent Post siquanae fluvii ostia (geen afkorting in de tekst!) Phrudis fluminis ostia 21 ½ ¼ 52 1/3(afkorting: fl.) Itium promontorium 22 ¼ 53 ½ Morinorum Gesoriacum navale 22 ½ 53 ½ In handschrift is ‘brug’ bijgeschreven. Dat zou Brugge kunnen zijn dat inderdaad ook op de kaart staat als ’brugis’. Aan dergelijke toevoegingen kan men duidelijk zien dat men loskomt van de slaafse navolging van Ptolemaeus. Tabulae fluminis ostia 23 1/3 53 ½ Mosae fluminis ostia 24 1/3 53 ½ Batavorum (Met een onleesbare naam in handschrift) Lugoninum 26 ½ 53 1/3 Dan volgen de 3 traditionele mondingen van de Rijn. Straatsburg 1513 De spelling is vaak inconsequent: bv. tabula en tabulla. Deze editie geeft wel zeer veel Griekse benamingen in Grieks schrift. De kaarten zijn goed leesbaar. CELTOGALATIAE SITUS CAP. VII. Tabula tertia Europae Celtogalatia in quattuor divisa est partes: Aquitaniam, Lugdunensem, Belgicam, Narbonensem. De indeling van boeken en hoofdstukken die passen bij de kaarten (tabulae) is vrij ondoorzichtig. De bespreking van een streek of gewest (situs) kan over meerdere hoofdstukken verdeeld zijn. BELGICAE SITUS CAP. IX. Tabula tertia Europae Belgica langs de kant van de zee, begint bij de monding van de Sequana. Dan, naar het Noorden toe zie je de stroom Phrudis (met de monding op 21 1/21/4 52 1/3), dan Icium promontorium een kaap als een herkenningspunt langs de kust 22 1/4 53 ½. Wat moet gelezen worden als 22°15’ O / 53°30’ N. De 0 meridiaan ligt bij de Canarische Eilanden (Insulae Fotunatae) die als het uiterste Westen van de wereld beschouwd werden. De breedtegraden worden vanaf de evenaar gemeten. Dan wordt in het land van de Morini, Gesoriacum navale vermeld dat niet op de kaart staat, Tabullae fluminis ostia (dit is de monding van de Schelde) 24 1/3 53 ½ en de Mosae flu. Ostia ( die op de kaart het gebied van de Tongri begrenst 24 2/3 53 ½. In het land van de Batani ligt Lugodinum 26 ½ 53 1/3 en de Rhenus met zijn drie mondingen. Bij de Sequana wonen de Atribatii quorum civitas Metacum (22 51). Post hos ad ortum vergentes Bel(l)uaci quorum civitas Caesaromagus 22 ½ 1/3 51 1/3. Post hos similiter Ambiani quorum civitas Samarobriga 22 ¼ 52 1/6. Post quos Morini quorum mediterranea civitas Taruanna 23 1/3 52 ½ 1/3. Deinde post Tabullam fluvium Tungri et civitas ipsorum Atuacutum 24 ½ 52 ½ 1/3. Bazel 1540 De lay-out van het gekozen tekstfragment wordt een beetje nagebootst. De tekst is in twee kolommen gezet. Punten, hoofdletters en cursief werden bewaard Bemerk de weinig consequente manier om leestekens te plaatsen. In cursief werden in 1540 ‘moderne’ plaatsnamen toegevoegd. GALLIAE BELGICAE situs Cap. IX.   Tabula tertia Europae. Occidentale latus Galliae Bel gicae, & quod Lugdunensem attingit, dictum est. Eius Se ptemtrionalia,& quae Britannicum spectant Oceanum, sic se habent. Post Sequanae flu. ostia. Phrudis flu. ostia 21 45 :52 20 (= 21° 45’ O / 52° 20’ N) Itium promont. Ictius portus. 22 15 :53 30 Morinorum Gesoriacum navale Cales, Anglorum. 22 45 :53 30 Tabudae flu, ostia Scaldes Plin. Schelde vulgo. 23 30 :53 30 Mosae flu.ostia Masz, Meuse. 24 40 :53 20 Batavorum Lugodinum Hanc existimat Stoflerinus esse hodie Traiectum,vulgo Utrich.26 30 :53 20 Rheni flu. occidentalius ostium 26 45 :53 20 Medium fl.ostium 27 :53 10 Orientalius eius ostium. 28 :54 0 Latus autem, quod ad Solis ortum spectat, à Rheno fluvio terminator iuxta magnam Germaniam, cuius caput (=bron) gradus habet 29 20:46 0 Divertigium autem quod iuxta Obrincum fluvium est ad occasum 28 :50 0 Ac etiam terminus, qui à fonte est ad alpes, qui vocatur mons Adulas S. Gothardi mons. 29 30:45 15 De bijrivier ten Westen is de Obrinca. Op de kaart zie je: Germania inferior, Germania superior, Germania Magna. Steden op de Rijn zijn van N. naar Z.: Agrippinensis Colonia, Coln, Bonna Bonne, Moconciacum Maguntia, Rufiniana ( anders op de kaart !), Borbetomagus Vormacia, Worms, Argentoratum Argentina,Straszburg, Breucomagus Brump, Elcebus Schletstat, Augusta Rauricorum Basilea Basel, Gannodurum Constantia. Het boek eindigt met een Appendix Geographica, in qua tres orbis partes sigillatim describuntur iuxta modernum rerum statum. Ptolemaeus is zijn alleenheerschappij verloren. De cartografie gaat nieuwe wegen op.   4. Ptolemaeus in de Cultuurbibliotheek   4.A. Encyclopedische woordenboeken (die kunnen dienen om Ptolemaeus beter te situeren maar ook om kaarten, over de Romeinse bezetting in onze streken, te begrijpen)   [Ortelius] Abraham Ortelius voegde aan zijn Theatrum Orbis Terrarum van 1570 al een register toe van Antiqua [nomina] regionum, insularum, urbium, oppidorum… (CB 2006/4209). In 1578 gaf hij zijn Synonyma geographica uit. (CB 2008/2633). Dit encyclopedisch woordenboek bevat 10.000 ingangen. Het woord Gallia geeft 6 items met verwijzingen naar auteurs en vertalingen. Bij Lugodinum leest men: “legodenon Ptolemaeo Batavorum urbs, in Gallia Belgica. Stoeflerinus Utrecht interpretatur. Ego Leyden iudico.” Bij Phrudis: “Ptolemaeo Galliae Belgicae fluvius. Some, à Becano. Sambre, à Coenali interpretatur.” Itius, vide Iccius biedt een heus artikel over deze haven die door Caesar gebruikt werd.   [Bergier] Het onvolprezen werk Histoire des grands chemins de l’empire Romain van Nicolas Bergier (Brussel 1728) (CB 2008/808) biedt informatie over plaatsnamen in onze streken, bij Ptolemaeus. Het werk is zeer systematisch opgebouwd en bevat een uitvoerige Table des matières en de Tabula Itineraria ex illustri Peutingerorum bibliotheca. Zie bv. over Gallië. pp.499-529; over Gessoriacus Portus p.528 en 547.   [Cluverius] Philippi Cluveri Introductionis in universam geographiam, tam veterem quam novam libri VI is niet echt een woordenboek maar, ondermeer door zijn index, de Praecognita geographica, de overvloed aan kaarten en de overzichtelijke indeling van het werk, is het hier op zijn plaats. Het werd in 1729 door Augustinus Bruzen la Martiniere in Amsterdam opnieuw uitgegeven. (CB 2008/1729) Zie bv. de kaart op p.100 Gallia antiqua et nova en op p.112: Germaniae Cisrhenanae ut inter J. Caesaris et Traiani fuit imperia, Scaldis item Mosae ac Rheni ostiorum antiqua descriptio.   [Bourguignon d' Anville] Jean Baptiste Bourguignon d’Anville ( 1697-1782) tekende een kaart van Gallië in de Romeinse tijd en voor het goed begrip van zijn kaart schreef hij Notice de l’Ancienne Gaule, tirée des monumens Romains. (Parijs, 1760) ( CB 2008/2696). De kaart is niet voorhanden in de bibliotheek. Zijn Notice wel. Het is een encyclopedisch woordenboek over de plaatsnamen op zijn kaart. Als voorbeeld nemen we ‘Itius Portus’. Zoals gebruikelijk worden eerst de moderne coördinaten opgegeven: 51°, 20°. Dan volgt een discussie van 3 bladzijden over de juiste ligging. Moderne en klassieke schrijvers worden in het debat betrokken: de Joinville, du Cange, de Valois, Cluvier, Sanson, le Quien, Malbranq en César, Strabon, Ptolémée… Zoals de titel van het werk zegt, gebruikt de auteur monumens Romains. Dat zijn historische auteurs, maar bv. ook de Tabula Peutingeriana en inscripties. De bruikbaarheid van het werk wordt bevordert door een Table des auteurs, en een Table des matières.   [Smids] Schatkamer der Nederlandsse oudheden of woordenboek behelsende Nederlands steden en dorpen… van Ludovicus Smids werd in 1787 te Haarlem, door Pieter Langendyk opnieuw uitgegeven. (CB 2009/1557) Zie bv. Iccius Portus p. 154.   [Forbiger] Ofschoon het Handbuch der alten Geographie von Europa van Albert Forbiger (Hamburg, 1877) (CB 2009/1303) geen woordenboek is, zal men er toch alle klassieke teksten over Gallië in vinden (pp. 81-193). Bovendien is het Geographisches Namenregister een nuttig instrument om plaatsnamen te identificeren. Nemen we bv. Itius Portus dat verwijst naar p. 189 waar men weer een hele discussie terugvindt, ook met d’Anville.   Om oude kaarten te begrijpen kan Lemprières Classical Dictionary of proper names mentioned in ancient authors (Londen, 1972) nuttig zijn. (CB 2002/1726)   [Merguet] H. Merguet, Lexikon zu den Schriften Cäsars, (Hildesheim 1963) zal veel dienst bewijzen bij de studie van Gallia. De trefwoorden bieden de vertaling en tekstfragmenten (CB 97/791)   De Realencyclopädie is natuurlijk het referentiewerk bij uitstek. (CB 97/774)   Het Woordenboek der Oudheid (Roermond, 1973) biedt algemene informatie en vaak verhelderende kaartjes (bv. Afb. 50: Gallië en Britannië in de 1e en 2e eeuw na Chr.) (CB 2002/4533). Gecombineerd opzoeken in de catalogus met bv. de trefwoorden geografie en encyclopedische woordenboeken geeft een lijst van beschikbare woordenboeken.   4.B. Kaarten   De kaarten van Mercator vallen steeds op door helderheid en duidelijke letters. Zo ook de kaart Europae III Tabula van de editie in 1605 uitgegeven door Hondius (zoals hoger beschreven). (CB 2008/417) In het Theatrum Geographiae Veteris door P. Bertius, Isaac Elsevier en Jodocus Hondius junior, van 1618-19, (CB 2009/100) staan enkele interessante kaarten Europae tabula tertia over Gallië volgens Ptolemaeus, Galliae veteris typus volgens J. Hondius en Belgii veteris typus door P. Kaerius. Ze staan beschreven in Atlantes Neerlandici onder nummer 1:512 (CB 98/1141 p. 486-491). In de mooie Atlas universel de géographie ancienne et moderne van Lapie, (Parijs, 1829) staat een Carte des Gaules van 1831 (!). gegraveerd door Lallemand en gedrukt door Eymery Frugeret in Parijs (CB 2008/180). Het is een grote kaart (38 x 52 cm) met veel gegevens die goed leesbaar zijn. De nul meridiaan ligt in Parijs. Een conische projectie met maatstokken van Romeinse mijlen, Gallische leugae en stadia. Alle namen staan in het Latijn en krijgen soms ook een latere versie. De grenzen zijn gekleurd maar er ontbreekt een legende om alle grenzen te begrijpen. Binnen het gebied van de Belgae leest men: Germania prima, Germania secunda, Belgica prima, Belgica secunda. Langs onze kust: Itius Portus (cfr. Realencyclopädie IX p. 2367), Ulterior Portus (Julius Caesar’s vloot vertrok van daar naar Britannia: IV, 21-23), Portus Aepatiaci, Nehallenia Dea (Plaats waar de godin vereerd werd: (cfr. Realencyclopädie XVI p. 2178), Tabuda Fluvius, Helium Ostium (Plinius 4,c.15: monding van de Maas), Castellum Romanorum. Dit is een kaart om te blijven bekijken en namen op te zoeken! Het werk van Des Roches: Histoire ancienne des Pays-Bas Autrichiens contenant des recherches sur la Belgique avant l’invasion des Romains, et la conquête qu’ils en ont faite avant J.C .(Antwerpen, 1787) (CB 2008/1940) bevat twee delen zoals de titel al duidelijk maakt: Livre I: Recherches sur la Belgique avant l’invasion des Romains, Livre II: Conquête de la Belgique par les Romains, et son histoire sous leur gouvernement. Het eerste deel bevat een Nouvelle Carte de l’ancienne Belgique et contrées voisines (47 x 47 cm.) met de nodige uitleg: Remarques sur la Nouvelle Carte de l’ancienne Belgique (pp. 153 -189). Het is een overzichtelijke kaart met gegevens die terug gaan op Ptolemaeus, Plinius, Tacitus, Caesar, Cassius…De uitleg die hij bij zijn kaart verstrekt is vrij onvolledig. Ze is genummerd van 1 tot 7 op de kaart, van het Noorden langs de kust naar het Zuiden. De Romeinse wegen uitwaaierend vanuit Bagacum zijn opvallend getekend en worden besproken, genummerd van a tot h. Des Roches verwijst naar la Table Théodosienne (de Tabula Peutingeriana), het Itinerarium Antonini, kaarten van d’Anville en Ortelius. Soms verwijst hij naar archeologisch onderzoek. Ernest Desjardins tekende in zijn Géographie historique et administrative de la Gaule Romaine IV Les sources de la topographie comparée (Parijs, 1893) (CB 2002/4238) enkele duidelijke kaarten: La Gaule d’après l’Itineraire d’Antonin (p. 38) en La Gaule d’après la Table de Peutinger (p. 76). In een overzichtelijke tabel worden bovendien alle plaatsnamen vermeld, gesitueerd, gecorrigeerd en vertaald. In 1996 werd de atlas van Heinrich Kiepert Formae Orbis Antiqui opnieuw uitgegeven door de Edizioni Quasr in Rome. (CB 2003/701) De kaart Gallia secundo et tertio p. Chr. n. saeculo (53 x 41,5 cm) bevat zeer veel gegevens over het Romeinse Rijk van de Pyreneeën tot aan de Rijn: Germania inferior, Germania superior, Proviniae gentium Alpinarum en Gallia met zijn 4 provincies: Belgica, Lugdunensis, Aquitania en de provincia Narbonensis. De coördinaten zijn modern; de namen in het Latijn; wegen worden duidelijk getekend; cijfers wijzen op de hoogte van de plaats in meters; de grenzen zijn duidelijk gekleurd. Gallia Belgica strekt zich vanaf Itius Portus (Boulogne) naar het Zuid-Oosten uit tot voorbij de Moezel. De grens ligt niet meer aan de Seine maar meer ten Noorden. Het is het land van Menapii, Morini, Atrebates, Ambiani, Bellovaci, Silvanectes, Meldi, Suessiones, Viromandini, Nervii, Remi, Treveri, Mediomatrici, Leuci.   5. Woordenlijst Deze lijst wil wijzen op de vele varianten en inconsequenties die te vinden zijn in de fragmenten die bekeken werden. Ze biedt enkele voorbeelden en is dus niet volledig. Woorden in cursief staan zo in de editie Bazel 1540. In de editie Bologna 1477 komen de benamingen op de kaarten vaak niet overeen met de benamingen in de tekst. TP betekent dat het woord ook op de Tabula Peutingeriana te vinden is. We gebruikten Geographie de la Gaule Romaine IV van Ernest Desjardins voor identificatie en rectificatie (CB 2002/4238). Een interessante stek is Encyclopédie de l’Arbre Celtique.(www.arbre-celtique.com) ‘Bedon’ verwijst naar Bedon Robert, Atlas des villes, bourgs, villages de France au passé Romain, 2001 (CB 2003/660) waar algemene informatie over het woord te vinden is. Agrippinensis (plaats) Colonia, Coln (TP Agripina) = Colonia Agrippina = Keulen Ambiani (volk) met hoofdplaats Civitas Ambianorum = Samarobriva = Amiens (Bedon, p.67) Argentoratum (plaats) Argentina, Straszburg (TP Argentorate) : Argentoratum = Straatsburg (Bedon, p.300-302) Atribatii (volk) = Atrebates, met plaats (Ne)Metacum = Arras (Bedon, p.84-86) Atuatutum (plaats) Atuacutum van de Tungri (Straatsburg 1513) Atuacutum van de Tongri (kaart Rome 1478) Civitas Tungrorum = Tongeren (TP Atuaca) = Aduatuca Tungrorum Augusta Rauricorum (plaats) Basilea, Basel Batani (volk) Batavi (Rome 1487) met plaats Butavodurum en Lugodunum (Rome 1487) Batavia (streek) (TP Patavia) Baganum (plaats van de Nerusii) Basatum (plaats) Belgica (streek) (Straatsburg 1513) (TP Belgica) Bel(l)uaci (volk) met als stad Caesaromagus = Beauvais (Bedon, p.103-105) Bonna (paats) Bonne (TP Bonnae = Bonna = Bonn) Borbetomagus (plaats) Vormacia, Worms (TP Borgetomagi) = Borbitomagus = Worms Breucomagus (plaats) Brump = Brocomagus = Brumath (TP Brocomago) Caesaromagus (plaats) van de Belluaci = Beauvais (TP Caesaromago en enkele varianten) (Bedon, p.103-105) Castellum (plaats) (TP Castello Menapiorum, moet volgens Desjardins C. Morinorum zijn) = Cassel (Noord Frankrijk) (Bedon, p.134) Camaracum (plaats) van de Nervii = Cambrai (Bedon, p.130) Elcebus (plaats) Schletstat fluvius = stroom -bv. Mosa fluvius flumen komt voor in bv. Sequanae fluminis ostia Frudis fluvius (waterloop) (Bologna 1477 maar in de tekst staat Frurii fluminis ostium) Ptol. II 9,1 Samara = Somme ? Volgens anderen = Bresle Gannodurum (plaats) Constantia Germania Inferior (streek) (Rome 1487) Germania Superior (streek) Germania Magna (streek) Gesoriacum Navale (plaats) ( kaart Rome 1478) Cales Anglorum (TP Gesogiaco ( ?), quod nunc Bononia = Gesoriacum = Boulogne-sur-Mer (Bedon, p.115-118) Icium promontorium (kaap)= Itium p. (Bologna 1477, Bazel 1540) Itius Portus = Ictius portus Lugdunum Batavorum (plaats) = Lugodunum (kaart Rome 1478 en Straatsburg 1513) = Lugoninum Batavorum = Lugodinum (tekst Straatsburg 1513) Hanc existimat Stoflerinus esse hodie Traiectum, vulgo Utrich ( Basel 1540) Een verbastering in Bologna 1477 : Iugonium (!) maar in de tekst staat Lugunum. Lugdunum Batavorum is zeker Leiden niet (fout bij Desjardins) dat pas door de humanisten zo genoemd werd. (Ptol II, 8) = Katwijk. In de nabijheid ligt Brittenburg, nu in zee. (TP Lugduno) Lugudunum = Lyon Menapii (volk), Monapi (Bologna 1477) met Castellum Menapiorum als plaats. (Bedon, p. 134) Metacum (plaats) van de Atribatii (cfr. Atribatii) Moconciacum (plaats) Maguntia (TP Mogontiaco) = Mogontiacum = MayenceMons Adulas S. Gothardi mons Morini (volk) met als plaats Taruanna = Tarvenna = Tervanna = Thérouanne Marini in Bologna 1477 (!) (Bedon, p. 304) Mosa fluvius (waterloop) = Maas Masz, Meuse Nerusii (volk) met hoofdstad Bagacum = Bavay (TP Nerviges) = Nervii (Bedon, p.98) Obrincus fluvius (waterloop) = Moezel Phrudis (waterloop) cfr. Frudis fluvius R(h)eni flumen (waterloop) Rhenus = Rijn (TP Fl Renus) = Fluvius Rhenus Rufiniana (plaats) Samarobriga (plaats) van de Ambiani Sequana fluvius (waterloop) (Sequanae fluminis ostia, Rome 1540) = Seine stadium (Latijn) = stadion (Grieks) = stadie (Nederlands) een lengtemaat: in de Romeinse tijd ongeveer 185 m., het achtste deel van een Romeinse mijl (1480 m.) Tabu(l)lae flumen (waterloop) = Schelde, Tabudae flu. Ostia. Scaldes Plin. Schelde vulgo Taruan(n)a (plaats) van de Morini (Straatsburg 1513) (TP Tervanna) = Taruenna = Thérouanne (Bedon, p.304) Tongri (volk) Tungri Vegerra Civitas (plaats)   http://belgica.kbr.be/nl/coll/ms/ms14887_nl.html

52. PTOLEMAEUS CLAUDIUS PTOLEMAEUS, mathematicus en astronoom, geb. omstreeks 100 in Ptolemaïs in Egypte, leefde in Alexandria, overl. omstreeks 178, schreef, behalve astronomische en mathematische werken (waarvan het voornaamste, naar den titel der Arabische vertaling, als 'Almagest' bekend is), een geographisch hand- boek, Tsccypxtpixvi ùCpyjyvjcriç, in 8 boeken. Het eerste boek bevat de inleiding, waarin Ptolemaeus over den grondslag van zijn geographische studie spreekt. Boek II tot VII bevatten tabellen met een zeer groot aantal namen van plaatsen, waarvan de geographische lengte en breedte wordt opgegeven, als materiaal voor het ontwerpen van landkaarten. Li Boek II wordt begonnen met West-Europa: c. 1 Inleiding, c. 2 Hibernia, c. 3 Albion, c.46 Hispania, c. 7-10 Gallia, c. 11 Germania Magna, etc. Boek VIII geeft een samenvatting en enkele nieuwe gegevens. Lengte en breedte worden uitgedrukt in graden en deelen van graden (met de volgende breuken: ç" = i/6 = 10', 5" = i/4 = 15', 7" = Va = 20'> Z " - V2 = 30', y' o" = %== 40', / " Y = V. + 74 = 45', Z " y» = i/a + i/a = 50'). Het materiaal voor zijn tabellen heeft Ptolemaeus ontleend aan zijn ouderen tijdgenoot Marinus van Tyrus, die in het begin der tweede eeuw leefde, maar dit materiaal trachtte hij te controleeren, te verbeteren en uit te breiden. Doel van het werk was de gegevens te verzamelen voor een groote kaart der bakende wereld. Slechts zeer enkele der voor lengte en breedte opgegeven maten zijn ver- kregen door mathematische berekeningen of astronomische (meteoroskopische) op- namen; bijna alle zijn zij vastgesteld op grond van mededeelingen van reizigers over de langs wegen of over zee afgelegde afstanden. Voor de westkust van Europa ging Ptolemaeus weer terug op de door Eratosthenes aan Pytheas ontleende ge- gevens. Het beeld, dat hij geeft, is veel juister dan de voorstelling, die bij Strabo voorkomt. In de handschriften vindt men behalve den tekst van Ptolemaeus ook kaarten, die in verschillende handschriften worden toegeschreven aan Agatho- daemon uit Alexandrie, die ons anders niet bekend is. Berger, Wissenschaftliche Erdkunde, biz. 616 en volg. Gisinger, Realencyclopädie, Suppl. IV, 654, Otto Cuntz, Die Geographie des Ptolemaeus (Berlijn, 1923). HANDSCHRIFTEN: R = Venetië, Bibl. Marciana, gr. 516, van de 14de eeuw. Ur = Rome, Bibl. Vaticana, Urbinas gr. 82, van de 11de eeuw. W = Rome, Bibl. Vaticana, gr. 178, van de 14de eeuw. X = Rome, Bibl. Vaticana, gr. 191, van de 13de eeuw. Z s= Rome, Bibl. Vaticana, Palatinus gr. 314, van de 15de eeuw. S = Florence, Bibl. Laurenziana, XXVIII 9, van de 15de eeuw. n = Florence, Bibl. Laurenziana, XXVIII 49, van de 14de eeuw. Bij de handschriften onderscheidt men twee klassen: I== X S en II = 22 W Ur il Z. UITGAVEN. Volledige tekst: C. F. A. Nobbe (Leipzig, 1843-1845). Boek I tot V: C. Muller en C. Th. Fisher (Parijs, Didot, 1883-1901). O. Cuntz,310 311 Ptolemaeus Die Geographie des Ptolemaeus: Galliae, Germania, etc. (Berlijn, 1923). Commen- taar bij E. Desjardins, Géographie de la Gaule romaine, III (1885), blz. 346 en volg. Excerpten bij Dom Bouquet, Recueil des historiens, blz. 68-90; Cougny, Extraits des auteurs grecs, I, blz. 246-309; Capelle, blz. 444-451. Ptolemaeus, Geographica II 7, 1 7. VARIANTEN. - 1. y, onthr. in X X. xvrxyixy Marcianus (550. 27) Stephanas Bijzantius, 'AXVITXVIXV en "* AXQVITXV'IXV de hes. van Strabo. xx) ontbr. in Cl. 2. ßsXyixijv Z, ßerixifv W, ßsXTixw vele hss., xshnxv^ Z. yxpxwytrlxv Z. AANTEEKENINGEN. De verdeeling van Gallia in vier provincies; verg. Ptolemaeus VIII 5, 1. 1. 67rxpzixç, provincies. -. "AxoviTxylxy, Gallia Aquitania, wordt beschreven in het vervolg van caput 7. -. Aovyiowrjrlxv, Gallia Lugdunensis, wordt beschreven in caput 8. 2. BsKytxijy, Gallia Belgica, wordt beschreven in caput 9; zie beneden. -. Nxpßuv^txy, Gallia Narbonensis, wordt beschreven in caput 10. Ptolemaeus, Geographica II 9,12 yiv 9. VARIANTEN. 1. yxXxTÎxz Z. T^V ontbr. in W. 2. hvyhvvy xpxTixv irhevpk Cl. ßpsTXvixh ZTF, UpsTTXvixoy Müller. £%si OUTCCÇ Ur Cl. 3. [UTx Vs TXÇ Z. Tou ontbr. in Z. ^xixvx WCl. ixßoXxc x' vx' £" R Ur, exßohxc xi êxéxoM tioipxq x vx' £" W. 4. Qpoûhoç, Qï.otâtoç Z, cppoùpioc Z, Qpovvov Marcianus (p. 554, 14). 5. "lnov9 Tioy R W Ur Cl Z. xß' 5", xß' R W311 Ptoleniaeus 312 Ur XI. 6. Mopivcov na lirlvsiov R W Ur Z Millier, ontbr. in XI, fioplvcav X X, pOfiowipSiv R W, pOf&ovipSóv Ur, pofzopivooft Z. YyvopiXKÓv X, rvpopyixxov Z, Titropyixxov Ur XI, rmpylxxov R W. brlvm X Z. x/3' / ", xß' /" V R W Ur il. 7. rxßovXx X 2, rxßoiax W Z, rxßovlx R Ur il. xy' y" Z. 8. [JMX X 2. vvf Z ", vy' ?" R W Ur il Z. 9. BXTXVM na Aovyélsivov R W Ur Z Müller, ontbr. in XI, XTXVGÛV X, ßxrxvccv 2, ßxTXXubv R W Ur Z. Xovyoèivov X 2, hovyohstvov R W Ur XI, Kovyoïovvov Ur XI, Xoyyohsivov Z. xç' /"Il £/>XI Z. 11. «TTJJBÄ TÖD TTOTX^OV RUr HZ, xùrou RWUrilZ. 13. T$ eipwvjy, r fav R W Ur ä Z. AANTEEKENINGEN. Beschrijving van de noordelijke grens van Gallia Belgica, langs den Oceanus, en van de oostelijke grens, langs den Rijn. Riese XIII 86. 2. sipVjTXi, Ptolemaeus, Geographica II 8, 3. 4. Qpofàioç - exßoKxi, de mond van de Phrudis (waarschijnlijk de Bresle, of de Somme): 21° 45', 52° 20'. 5. "Inw xxp'ov, het voorgebergte Ilium (Cap Gris-nez): 22° 15', 53° 30'. 6. Tycopixxh, Gesoriocum (Boulogne): 22° 30', 53° 30'. 7. TxßovKx - exßo?,xi, de mond van de Tabula (waarschijnlijk de Schelde): 23° 30', 53° 30'. 8. Mora - exßoKxi, de mond van de Maas: 24° 40', 53° 30'. 9. Aovyófcwov, Lugdunum der Bataven: 26° 10', 53° 20'. Verg. Itinerarium Antonini, blz. 368 (Wess.) en Tabula Peutingeriana. 10. 'Pyvou 7Tor&(/,oü, de drie monden van den Rijn: 26° 45', 53° 20'; 27°, 53° 10'; 27° 20', 54°. 14. fisyàXviv Tepfixvlxv, Germania Magna, het vrije Germanië. Ptolemaeus, Geographica II 9, 46 VARIANTEN. 1. oi Mopwo), èïf&opwóï X, oifAopwo) RW. OOVTTÓKSIC (JLsvoyeici ffpoq xvxroKxç R W, &v TTpbc XVXTÛXXÇ (tevoysioç fi, Trpbç XVXTOXXÇ M TTQXIÇ Ur. 2. Txpovxwx, rixpouxwx R, rxpovxvx il. xy' 2. 3. TxßovXxv* rxßovKKxv X S Z, rxßoueav overige hss. Tovvypoi X Ur, rovvypi Z, rouypoi R W. xùrv ontbr. inR W Ur HZ.4. 'ATÛUXTOVXCV Cellarius, XTOUXXOVTOV X, XTOVXXOVXTÛV R W, XT0ÙXXQV7TCV Z, v/3' y" R W Ur il Z. 5. sïrx, XX) il. Méexv R n, {lûvxv XUr.MovdirtoiXl,, (Aev&virioiW. 7. Trxpyxovvxv X, 7rxpoixov(xxv Z, ^xpyxovviv il. àpxTixÛTXTQi X Z, xpxTixoùTëpoi R W Ur il Z. Nspovioi, êpoiHTici X 2. 8. Bxyxxcv Cellarius, ßxvxxov X 2, ßxyxvov overige hss.312 313 Ptolemaeus AANTEEKENINGEN. Civitates van Gallia Belgica. Riese XIII 86. 2. Txpovxvvx, Tarvanna, Thérouanne: 23° 20', 52° 50'. 4. 'ATOV&TOVXÙV, Atuatica, Tongeren: 24° 30', 52° 50'. Het is niet dezelfde plaats als Aduatuca der Eburones (Caesar, Bellum Gallicum VI 32 en 35). 5. Msvfariot. Ptolemaeus heeft waarschijnlijk hun woonplaats willen bepalen naar Caesar, Bellum Gallicum IV 4 en Strabo IV 3, 4, C. 194. Plinius, Naturalis historia IV 106, bepaalde de woonplaats der Menapii reeds anders. De ligging van hun gebied in later tijd blijkt uit de Tabula Peutingeriana. 6. KxirsKXov, Castellum Menajyiorum, Cassel (?): 25°, 52° 15'. 8. Bxyxxov, Bagacum Nerviorum, Bavay: 25° 15', 51° 40'. Ptolemaeus, Geographica II 9, 8 (8) VARIANTEN. 1. 'Pîjvov TTOTX^OV X, pïjvov R W Ur il Z. 2. *Oßpiy*x ISO, Sftßplyyx W, ißplyyx R, cßpiyfxx Z. Yspfixvix v xvcc êv y TTQKSIÇ àp%0(iivw XTTO rov o[Jißpiyyx TTOTX^OV xxXsïrxi ysp^xvix W. 3. räv (&h en iisvoysioq ontbr. in XI. ßxrxvuv X, ßxrxvm Z S, ßxTXxcov R W Ur Xi. 4. Bxrxvoàovpov, ßorxßo^ovpov W Z, Korxvôlovpov Ur. -y^/'ïB W Ur Xi Z. 5. Ovêrsppx, oùéyspx R, oùêysppx W Ur, oùsyéppx XI Z, oùsrsppx TTQXIÇ X, ovêrsppx Trorxfzbç S. xÇ' X £. 6. teyofbuv £, ysxim Z. A' oöXirla, XOVTTTTIX JÇ / " m / " y" X S, OÙKTTIX Z. 7. sïrx ontbr. in XI. xypnTTïivffîvçiç X, xypuntivy^^fj Z, xypi7T7nviKCöVy R, xyptTTTrivi- XGÛiç Ur, âypi7r7rfavjx,Gc 8 sïrx ontbr. in Xi. ß&vvx R W. v' / " y" iß" R W Ur XI. 9. syim X. xSvivxi *Y! X Z, ontbr. in R W Ur fi Z. 10. sïrx ontbr. in XI. rpxïvy X 2, rpxvixvvi W. v'1" iß" R W Xi, vß' £ " Z. 11. Key sim X S. 12. sïrx ontbr. in Xi. f&oxovrixjcbv Z. AANTEEKENINGEN. Plaatsen in Germania Inferior. Riese XIII 86. Capelîe, biz, 444. 2. 'Oßplyxx. De Vinxtbach bij Reineck was de grens tusschen de twee Germaniae; verg. de inscriptie's. Andernach behoorde tot Boven-Germanië en Remagen tot Beneden-Germanië. Ptolemaeus noemt de Obrincas of Abrinca II 9, 2 met de plaatsbepaling: 28°, 50°. -. TspfAXvix y Kxroo. Germania Inferior en Superior zijn bij Ptolemaeus,313 Ptolemaeus 314 als bij Plinius, Naturalis historia IV 106 en bij Cassius Dio LUI 12, deelen van Gallia Belgica. -. àno dvcftüw rov 'Pyvov, ten westen van den Rijn, in overeenstemming met den loop van de kust, die ongeveer in de richting van het westen naar het oosten werd geteekend. 3. [Jssvêyeioc, in tegenstelling met Lugdunum; verg. Ptolemaeus II 9, 1. 4. Bxravóèovpov, Batavodurum, bij Nijmegen: 27° 15', 52° 10'. 5. Oùirepp», Castra Vetera, Birten bij Xanten: 27° 30', 51° 50'. 6. hsyim À', Legio XXX Ulpia Victrix, die te Vetera lag. 7. 'AypiTTTTivywlc, Colonia Agrippinensis, Keulen: 27° 40', 51° 30'. 8. Bówx, Bo?ina, Bonn: 27° 40', 50° 50'. Legio I Minervia lag daar in garnizoen. 10. Tpxïxv^, Colonia Traiana bij Vetera, thans Xanten: 27° 30', 50° 30'. 11. Ksyioùv xß'} Legio XXII, behoorend bij het volgende, maar hier opgevat als een afzonderlijke plaats, 12. MoKOvrioMOV, Mogontiacum, Mainz: 27° 20', 50° 15'. Mogontiacum, hoofdplaats van Germania Superior is door Ptolemaeus ten onrechte ten noorden van de Vinxtbach geplaatst. Legio XXII Primigenia lag daar in garnizoen. Ptolemaeus, Geographica II 9, 10 'Oftcv (rijg Ïï£ hyinîjg YxKXixg xx) rïjg T £ p (txv ixg) eSvvi /$', VARIANTEN. Deze woorden alleen in R W; bovendien in R met andere hand: 'é&vij [Àsroc räv XVOD na) KXTOO yspfixvixg fà' KOÙ 7TOX61Ç hyf (lees:23"i/>? rîjg BetytKîjç city roCîg xvcc KX) airco Y£p(jt,xvixig verg. Marcianus, p. 554). 1. /3"', x/3' Muller. AANTEEKENINGEN. Som van alle staten en steden in Gallia Belgica, waar- onder begrepen de beide Germaniae. A. Riese, Westdeutsche Zeitschrift, XII (1893), Korrespondenzblatt 7, 150; E. Kornemann, Klio, I (1901), blz. 345. 1. £§VYI &'; de 19 civitates (2&vvj) van Gallia Belgica zijn de 17, door Ptole- maeus genoemde civitates van Belgica in engeren zin, en 2 civitates voor de beide Germaniae. 19 was ook het aantal der civitates uit Belgica, die deel hadden aan den cultus bij de Ara van Roma en Augustus te Lyon. In den tekst noemt Ptolemaeus in Belgica en de beide Germaniae 22 civitates. 2. 7réteiç §fÀ>f'; met Gesoriacum en Lugdunum Batavorum zijn het er werkelijk 38. Ptolemaeus, Geographica II 11, 1 11. VARIANTEN. 1. T?,Ç Ye II - - 3. perà lé Z. 7T0TX(JLÓV ontbr. in R W Ur n. sy.ßo/Ac ou s7ri%ôv5' fl. 4. Ovilpov etc. naMxpxp&xviç etc. R W Ur. oùierpou W. xy,' /_" RW Ur Z, xy' 12, <' y" 2. vl' /_ " Y il. 5. pxvxppxviç R W Ur, pxyxpfixvic n. xy' / " H. vV / " Y R W Ur, vV yo" a. 6. âpfoov X 2, àfixvkv Z. 8. oviiovpyob X, oùi 10. >Aßm X, x/dßioq Ur Z. AANTEEKENINGEN. De rivieren van Germania Magna. Riese XIII 87. Capelle, biz. 445. 1. Tepitxvixc. Van Germania Magna noemt Ptoiemaeus eerst de plaatsen aan de kust, vooral de mondingen der rivieren, daarna § 5 de bergen, vervolgens de volksstammen: § 6 de stammen langs den Rijn, § 7 langs de Noord- en Oostzee, § 8-11 de overige stammen met opgaaf van hun ligging ten opzichte van elkander en van de rivieren en bergen, § 12-15 de vier 'klimata' met de 'poleis' van Germanië, § 16 de eilanden aan de Noord- en Oostzee. 4. Ovßpov, onbekend: 27° 30', 54° 20'. 5. Mxpxpfjcxviç hifiijv, onbekend: 28°, 54° 15'. 6. 'Aflourlov, Eems; monding: 29°, 55°; oorsprong: 32°, 52°. 8. Ovurovpyov, Weser; monding: 31°, 55°; oorsprong: 34°, 52° 30'. 10. "Ahßioc, Elbe; monding: 31°, 56° 15'; oorsprong: 39°, 50°. Ptoiemaeus, Geographica II 11, 611 (6) VARIANTEN. 1. TX ^fv, TOTÇ (jch S. 2. ttpovxTspoi, xßpovxTepoi X, ?.y vß' i 7.x' yç' 5"315 Ptolemaeus 316 ßovtrt&KTOpoi Z, fiovtrâxTëpoi R W Ur fl Z. evyaftßpoi X, evyyuuf&ßpoi R W Z. v3. Xocyoßap^oi X, hxyoßxpboi Z, Xxyyoßdpüoi RWUrilX. Téynepoi, rênxspoi X, rlyyepoi R W, Tsyotrpoi Z. 'Ivnptovsç X, ïyxpiccvsç Ur, ïyxptovsç fl, hvjplûovsç Z Z, b/yplvsç R W. 3. Se ontbr. in R W Ur ZlZY,. rov ontbr. in RUrSlZZ. rs ontbr. in W. 7LOTOL[J,OV ontbr. in R W Ur fl Z Z. 4. avvoßxioav R W Z, auvoßcov fl, aßvoßew Z. hrovépyoi R Ur. ovxpylovsç fl Z. x&pirvo) R W Ur fl Z Z. ovg m) Z. 5. OÙKTTTO) R W fl Z Z, oùitnrol Ur. oùshvjTioûv X, èhXovxriccv R W, êhovxricov Ur. àtoreiw X, àTwlav overige hss. 6. K&p àxMvirw Z. ßoMTepovc Z, ßouvxxTspovc RW Ur Vi Z. 7. (ppltrtot Z. 8. oùi(Tovplyioç fl, oùuTovpyioç Z. xaßioq X. 9. xsppovvfoov W fi Z. (râ^ovsç X, ckfyvsç R W Ur n Z, ctv^cveç Z. 10. àxAevova Z. vifiovrai ontbr. in R W Ur fl Z Z. KCCV%CCV X, KttuxZv overige hss. (ûv T<3V, (j.srà Z. 11. ßpomrepoi X, ßoiov(T KOLvx&v R W Ur £1 *£,. 12. àypiovûpioi X, àvypiyovâpioi R Ur fl, àvypiyovvàpioi W. 13. ^LiXiyyotç Wilberg, vixiyy&c X, sÏAiyyccç Ur Z Z, "iXiyyaç R W, Xiyya,ç fl. xaXovKOveç fl. ccXßioc R. 14. Xaipovvxo) Wilberg, %<ZIPOU %xipcv opovc Ur. 15. àv&TOkyç Z. aßvoßoiccv Z, ctuvoßaluv R W, ciuvoßoov fl. opccv Ur, ontbr. in Z. ùwo robe, wrap R, V7rep rovç W Ur. 16. xavovâpioi X9 KXfTOvapoi overige hss. vsprspsâvoi X, vsprsàvcti Z, vsprspèwjsç R W Ur fl, vsprspsàvsq Z. howùovhioi X, ^otvèdvTOi R W Ur fl Z Z. rovpccvoi X, roùpwoi R W Ur fl Z, rcvpccyoi Z. 17. fipovivTOi X, (Aapovhyoi R W Ur. >x&[tocvovç X, x&ftaßovc Z Z, KÔ&fAOWOVÇ R fl, K#(l#V0VÇ W. XKTTiïi X, X°^TTCCi 2, %#T#/ W. AANTEEKENTNGEN. De inheemsche volken van Gerinanië. Riese Xlll 87. Capelle, blz. 446. Verg. G. Holz, Ueber die germanische Völkertafel des Ptolemaeus (Halle, 1894). 2. Bpovxrspoi ot (Aucpdï, Rructeri minores. Ook Strabo VII 1, 3, C. 291, onderscheidt Bructeri minores en maiores. jZvyxftßpoi, Sygambri. HvvißoL, Suevi (Schwaben). A&yyoßxpeoi, Langobardi, aan de Elbe. Tsyxspoi, Tencteri. 'IvKplovsç, Incriones, elders niet genoemd, noordelijk van de Lahn. 1'Aßvoßxioov opécev, Abnobaei montes, Schwarzwald en Odenwald. Tacitus, Germania 1: Abnoba. Verg. Chr. Mehlis, Petermanns Mitteilungen, 1913, blz. 74. -. 'IvTOvepyot, Intuergi, in de buurt van Bacharach. . Ovxpyiweç, Vargiones, waarschijnlijk dezelfde stam als de Vangiones, aan den linkeroever van den Rijn. ; Kaplrafjcot, Caritami, wellicht de Caeracates in het gebied der Nemetes; verg. Tacitus, Historiae IV 70. 5. Oöi77roi, Vispi, wellicht de Usipi, aan de Lippe; verg. Tacitus, Annales 151. -, 'EXovyTiy "Epy(/,oç9 Helvetiorum deserlus, in Baden en Noord-Zwitser- land; verg. Caesar, Bellum Gallicum IV 3 en VI 24; Strabo VII1, 5, C. 292; Tacitus, Germania 28. 7. Qptovioi, Frisii.316 317 Ptolemaeus 7. Kxv%öi, Cauchi minores en majores, als Plinius, Naturalis historia XVI 2. 9. Hxfyvsq, Saxones, blijkbaar een kleine stam in Holstein, hier voor het eerst genoemd (verg. Ptolemaeus II 11, 16), later weder het eerst vermeld door Eutropius IX 21. 11. Xxtpxi, Chaemae, waarschijnlijk de Chamavi in de Achterhoek en Twente, bij Ptolemaeus ook als Calucones; zie beneden, regel 13. 12. 'Avypiovapioi, Aïigrivarii, aan de Weser. 13. Xthiyyaç, Silingae, wellicht een deel der Vandalen, in Beneden-Silezië. . KxXovKweq, Calucones, waarschijnlijk Chamavi. 14. Xxipovwoi, Cherusci. -. Kxftxvoi, Chamavi. . Myhißonov cpovç, Melibocus ?no?is, de Harz. 16. Kx . Neprspeavoi, Nertereani, in Westfalen. -. Axvèovèioi, Landudii, mogelijk ook Landuti. . Tovpccvo), Turoni. 17. Mxpovlvyoi, Marvingi of Marsigni; verg. Tacitus, Germania 43. . XXTTÔU, Chattae of Chatti, in Hessen. -. Tovßxvroi, Tubanti of Tubantes, in Twente. Ptolemaeus, Geographica II 11, 1214 (12) 317 Ptolemaeus 318 VARIANTEN. 1. apxTixcoTspcp S. 3. $hijov[i9 (piXyobfi Z. vV /_ " fl. 4. (TIXTOVTXV^X R W Ur fl Z, GIXTOVTXVIK X, GSTOXJTXVIX X. vS' yo" fl. 5. TMS?JX R W Ur fl. 6. va yo" S. 7. rp-Jjovx Z. Xy' V' R W. vi' yo" R W, ve' yo" Ur fl Z. S. XsvCpxvx X, Ksvtpxvx Ur a X, XovCpxvx Z, >,s$àvx R W. Kx' I" X. vi' y0" R W Ur. 10. TOVTO W Ur ÛZ.-11.<7 " S" R W Ur fl. 12. vxßx'/Jx R W Ur fl. <' yd" £ IF C7r, xv/ $" fl, <' y" Z Z. vy' 5" Ur, vy' yo" fl, vV ZS. 13. KJ/ /" §" fl. v/ /" 7" XI. 14. TSVTspiûv X, rovièpiov 2. A', *y r" i2 ^ tfrjQ. vy y" R W Ur fl. 15. ;.3' Z S. 16. trrspsôvTiov R W Ur n Z X. y/3' ç* R W Ur nZZ. 17. àpiela X, àfismx fl Z, àfiÀveia R W Ur. vx'RWUrfl. 19. rpowxixipovvov Z. 21. TOVTO W Ur fl Z, TOVTccv S. 22. àteicôv W Z, xtemv Ur fl X, xteicov R. 23. ßouiccpic R W, ßoviopic Z. w' / " l" fl Z. jB&', VA' i? ÏF Ur fl Z. AANTEEKENINGEN. Steden in Germania Magna. Riese XIII 88. Capelle, blz. 448. 3. $«OJJCC, Fleam.: 28° 45', 54° 45'. Bedoeld is Flevum; verg. Tacitus, Annales IV 72; Plinius, Naturalis historia IV 101. Voor den naam verg. het Vlie. In een Latijnsch hs. en in een oude uitg. vindt men geschreven: Phileum of Phyleum. Deze naam is een enkele maal voor de stad Groningen gebruikt. 4. ZixTOVTxvlx, Siatuianda: 29° 20', 54° 20'; verg. Tacitus, Annales IV 73: ad sua tutçmda digressis (Frisiis). 5. TsKeklx, Tecelia: 31°, 55°, te plaatsen ongeveer bij den mond van de Weser, maar verg. het volgende. Voor den naam verg. Texel. 6. (frxßlpxvov, Fabiranum, 31° 30', 55° 20'; verg. Plinius, Naturalis histo- ria IV 97: Burcana Fabaria nostris dicta, en Strabo VII 1, 3, C. 291: Bvpxxvig, Voor den naam verg. Borcum. 7. Tpyoóx, Treva: 33°, 55° 20'. Voor den naam verg. de Tra we. 8. Aevïpxvx, Leufana: 34° 15', 55° 40'; verg. Tabula Peutingeriana: Levejanum. Deze plaats is blijkbaar uit de provincie Germania door een vergissing naar Germania Magna verplaatst; zie beneden, regel 11. 11. 'Amtßovpyiov, Ascibitrgium: 27° 30', 52° 30'. Bedoeld is de plaats Asciburgium, Asberg, 13 leugae ten zuiden van Vetera, aan den weg naar Novaesium; verg. Tacitus, Historiae IV 33; Germania 3; Tabula Peutingeriana; Geographus Ravennas IV 24; Marcianus, blz. 357. Het is in dit geval volkomen duidelijk, dat Ptolemaeus een plaats uit de provincie Germania bij vergissing heeft verplaatst naar Germania Magna. Ascalingion bij Ptolemaeus II 11, 13 is waarschijnlijk dezelfde plaats. 12. Nxvx/Jx, Navalia: 27° 50', 53° 15'; verg. Tacitus, Historiae V 26: Nabalia flumen; zie N. van Wijk, Tijdschrift voor Ned. taal- en letterkunde, XXI (1902), blz. 197-201. 13. MsiioKxviov, Mediolanium: 28° 10', 53° 45'; verg: Itinerarium Antonini, blz. 375 (Wess.): Mediolanium, 8 leugae van Colonia Traiana bij Xanten, aan den weg naar Coriovallum, Heerlen. 14. Tsvlépiov, Teuderium: 30°, 54°; verg. Itinerarium Antonini: Teudurum, Tüddern, 26 leugae ten zuiden van Mediolanium, aan den weg naar Coriovallum, Heerlen. 15. Boydhov, Bogadium: 30° 15', 52°. 16. ILTspeovTM, Stereontium: 31°, 52° 20'; verg. den naam van de Stever, zijrivier van de Lippe, bij Haltern in Westfalen.318 319 Ptolemaeus 17. 9A(M Tacitus, Annales II 3. 19. Tpèwxix Apovïû'j, Tropaea Drusi: 33° 45', 52° 45'; verg. Cassius Dio LV 1 en Floras IV 12, 22. 22. "Alm», Alisum: 28°, 51° 30'. Bedoeld is Aliso; verg. Velleius II 120; Tacitus, Annales II 7; Cassius Dio LIV 53. 23. Bouîopiç, Budoris: 28°, 49°, wellicht Büderich, aan den Rijn, tegenover Wezel. Ptolemaeus, Geographica II 11, 16 (Iß). Nijtfö/ §5 iffikpKèWTXi rijg Ysppxvixç KXTX (iev TXC TOJ "Ahßioc 7TCTX(JLGV 6Kßo),XC XÏ KXKGÙ(J,6VXI XxÇOVGûV y', UP 3 TO (JLSTXQJ lirkyji (JLolpccq y.' ç" y£' yo". VARIANTEN. 1. TTOTX^CÎ/ ontbr. in R W Ur Z Z. 2. extyvuv rpelq R W Ur £1Z 2. 3. brlx/ei [JLoipxg ontbr. in £1. >.x BUriïZ S, Kx' vZ' yo" W, vÇ y" Z. AANTEEKENINGEN. De Friesche eilanden. Capelle, blz. 449. 1. KXTX - enßokxc; voor de positie van den mond der Elbe wordt op- gegeven (II 11, 1): 31°, 56° 15'. 2. ILx^ovm y', drie eilanden der Saksen, blijkbaar de Friesche eilanden: 30° 10 , 57° 40 ; deze getallen zijn niet onmogelijk, daar KXTX TX; rov "Ahßioc ixßoXxg de positie slechts ongeveer aanduidt; voor de Saksen verg. Ptolemaeus 11 11, 7 en Eutropius IX 21. Ptolemaeus, Geographica VIII 56 5. VARIANTEN. 9. ia / V' X, /$' / " andere to. 11. ß' / " X Z, 0' 7" to. 21. /$' / ", iq' / " 7" 2. jS', 0' S^/ras R ür fl 2. 22. /$' / " f/3" I^/?'/" 7" ot»rt$re to. 23. aJ /_" l" X £1 Z 2, #' y** £ tfr. AANTEEKEKINGEN. Gegevens voor het ontwerpen van kaarten van Gallië en Germanië. Riese XIII 86 n. Verg. O. Cuntz, Die Geographie des Ptolemaeus, blz. 96 en volg. 2. o - 7rotpàXKy,Koç, de parallel van 48° 5'. Ptolemaeus noemt hier de verhouding in grootte der graden op de parallel en de meridiaan voor Gallië als 2 tot 3. 8. Fyvopixxov, Gesoriacum, Boulogne-sur-mer. Hier wordt opgegeven de breedte door het getal der uren van den längsten dag: 16 uur 50 minuten (volgens andere hss. 16 uur 30 minuten), en de lengte door het verschil in tijd met Alexandrie: 2 uur 30 minuten. 10. AovpoxÓTTopov, Durocortum, Reims; langste dag: 16 uur, tijdsverschil met Alexandrie: 2 uur 30 minuten (volgens andere hss. 2 uur 25 minuten). 20. 'Aftdfeia, Amasia, een plaats aan de Eems; langste dag: 16 uur 30 minuten, tijdsverschil met Alexandrie: 2 uur. 22. AoviTTrioi, Lupia, een plaats aan de Lippe; langste dag: 16 uur 35 minuten (volgens andere hss. 16 uur 50 minuten), tijdsverschil met Alexandrie: 1 uur 45 mi- nuten (volgens andere handschriften 1 uur 40 minuten). Bron: Historici.nl

TEKST